Elke dag loop ik een aantal keer met de hond heen en weer. De bomen langs het pad, op hun zelfde vertrouwde plek, stevig met hun wortels in de grond, zien er elke keer weer anders uit. De takken naar links dansend in de wind, het licht absorberen. Elke keer weer mag ik opnieuw in het bekende, nieuwe dingen ontdekken. Daar hoef je niet veel moeite voor te doen. Als je even stil staat en wat langer kijkt mag je het ook zien.
Zo probeer ik alles met een 'beginners mind' te bekijken zoals ze dat zo mooi noemen. Alsof je het voor het eerst mag aanschouwen.
Zo gingen we afgelopen zondag naar het strand in Scheveningen, en ik bedenk me dat het nog niet zo gek was dat ze vroeger dachten dat je aan het eind, van wat je kon zien, er af zou vallen. De golven spoelen aan, het schuim is van het mooiste wit.
De kinderen spelen met het water, aftastend tot hoe ver. Natte voeten, modderige broek. Op diezelfde wijze, als met kinderogen, kijk ik. Zie ik. Voel ik. Een glimlach op mijn gezicht. Ontroerd door het tafereel wat ik mag aanschouwen. Nu zelfs als ik het schrijf en ik het gevoel weer terug krijg van dat moment. Je voelt je, gewoon zo.....!
Probeer het eens. Ervaar het zelf. Verwonder je opnieuw in het onbekende. De wereld om ons heen is zo mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten