Ik verwelkom elke dag weer een nieuwe dag. Alsof ik die voor het eerst mag aanschouwen. Zo kan ik mij blijven verwonderen over alles wat ik mag zien, mag ontvangen, mag aanraken.
Zo ook probeer ik mijn gedachten te verwelkomen. Negatieve, positieve en neutrale gedachten. De negatieve gedachten (die overigens ook in neutraal of positief kunnen veranderen en andersom) en de daaruit voortkomende angst, onzekerheid frustraties etc, zijn niet meer bepalend voor de te bewandelen weg.In het begin, van deze manier omgaan met mijn gedachten, was het hard werken en moest ik mezelf telkens weer eraan herinneren wat ook alweer te doen. Nu komt het bijna als vanzelf en heb ik een keuze hoe ik die weg bewandel. De negatieve gedachten hoeven niet meer weggestopt, ik accepteer dat ze er zijn. Observeer ze en kan er zelf voor kiezen of ik er mee aan de slag wil of niet. Veel vaker en sneller ook kan ik ze voorbij laten drijven als kleine wolkjes.
Soms is het dus gewoon veel gemakkelijker om iets te verwelkomen, met open armen, ook datgene wat je niet graag wil ontvangen. Het bekende verhaal van denk niet aan een roze olifant. Je kent het wel. Geen ontkomen aan. Verwelkom die gedachten. Je ontvangt het en kiest zelf bewust hoe jij er mee om wil gaan. Het vergt even wat oefening maar iedereen kan dit. Je zal merken dat als je er op deze manier in staat het veel minder ruimte inneemt in je hoofd.
#11 van het 365 dagen project.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten