Weekend!

Op maandag balen we dat we weer aan het werk moeten, op dinsdag kijken we uit naar woensdag en is de week alweer doormidden. Donderdag is gelukkig bijna vrijdag en dus het begin van het weekend.

Het weekend is fijn. Samen doorbrengen met de mensen die je lief hebt. Tijd en aandacht voor elkaar.
En genieten van je weekend moet je ook zeker doen. Maar vergeet niet die 5 dagen vooraf.
Als je doel is op je eindbestemming (het weekend) te komen vergeet je te genieten van je reis er naartoe.

Als je zo snel rent om ergens te komen

Mis je het plezier van het er naartoe gaan

Als je zorgen maakt en je haast gedurende de dag

is het alsof je een cadeautje ongeopend weggooit

Het leven is geen race, dus doe het wat rustiger aan

Luister en hoor de muziek, voordat het lied voorbij is

Vrij vertaald naar een gedicht van David L. Weatherford

2 emmertjes water halen

Er zitten wat kinderliedjes in mijn hoofd. 

Vrolijke noten spelen een fijne melodie. 

Ik zie mezelf voor me met regenlaarsjes aan 

al stampend in het water. 

Het regent, het regent, de pannen worden nat en alle....

Gek, raar hoe je het ook wil noemen, 

maar dat stampen in de plassen dat doe je 

niet meer zo vaak na een bepaalde leeftijd. 

Trek weer eens wat vaker je kinderschoenen aan, 

en maak weer wat stappen met diezelfde open, heldere blik. 

Speel, ontdek en geniet.

Spring!

We staan met z'n allen bij een grote vijver. 1 van ons maakt een buigende beweging en gooit met een knappe schwung een steentje in het, bos weerspiegelende, water. Een kleine rimpel volgt een andere, wat kleinere rimpel op. Meerdere rimpels ontstaan. Het middelpunt is nog duidelijk zichtbaar. Langzaam aan vormen zich grotere kringen en er lijkt geen einde aan te komen. Wat zal de laatste rimpel zijn om het middelpunt heen, wat nu langzaam lijkt te verdwijnen? En wanneer? Het is niet aan de orde. Opnieuw verschijnen er rimpels in het, bos weerspiegelende water. Een ander steentje....of misschien wel hetzelfde.

Gratis en (niet) voor niks!

All the lessons in life are free.

......En veel lessen zijn er om te leren. Tijdens ons leven hier krijgen we te maken met veel bijzondere momenten. Intens geluk overvalt ons en we weten dan dat we dat gevoel voor altijd willen vasthouden. Hoe we dat gevoel kunnen verkrijgen slaan we op en passen we vaak toe. Die lessen leren we vaak wat gemakkelijker dan de harde lessen die we ook moeten leren.
Hoeveel harde lessen krijgen we niet voor onze kiezen....Leren afscheid nemen, leren loslaten van verdriet, angst, boosheid, woede, leren omgaan met diverse emoties en gevoelens.

Vaak zijn er van die momenten, waarop ik bewust ben van het feit, dat er een les schuil gaat achter datgene wat ik meemaak. Een woord een zin een bericht, een gesprek met een vriendin of familielid. Een gebeurtenis. Zelfs in de natuur krijgen de levenslessen kans om zich te openbaren. Het zou gemakkelijk zijn om er aan voorbij te gaan en een aantal jaren geleden had ik dat ook vast gedaan. Ontkennen wat er was. Negeren en verder gaan. Ik was me vaak niet eens bewust van de les.

Als ik nu geen lering trek uit datgene wat zich voordoet, weet ik dat die les me zal blijven achtervolgen.
Nou ja wat ik wil zeggen, dat ik de les verder op mijn pad weer tegen zal komen. Op de een of andere manier komt het bij me terug. In vermomming, een klein beetje in een andere vorm, maar de les blijft hetzelfde.

Ik loop wat er eerder gebeurde vandaag nog even door (tijdens mijn coachingsgesprekken, (bijvoorbeeld tijdens een inspirerend keukentafelgesprek noem ik dit ook wel achteruit kijken om vooruit te komen), en observeer het als toeschouwer. Emoties, gevoelens en tijd spelen nu geen rol en ik bekijk objectief wat er is gebeurt, wat mijn rol is en wat ik er van kan leren. Ik zal niet zeggen dat ik het geleerde ook gelijk kan toe passen, maar ik leerde dan ook niet lopen in 1 dag. En ach niet getreurd, een les niet geleerd, dan komt die zeker wel een andere keer. En ze zijn gratis...gewoon gratis!

Balans!

We krijgen er allemaal wel eens mee te maken. Dingen die niet gaan zoals je wilt. Ziekte, ontslag/geen werk, scheiding. Je krijgt te maken met het verwerken van teleurstellingen, verdriet.  Je moet misschien afscheid nemen van geliefde personen in je leven, maar ook afscheid nemen van een deel van je.... wat je achter moet laten, simpelweg omdat het niet meer voor je werkt.

De keuzes die je dan moet maken zijn niet gemakkelijk. Alsof je op het puntje staat van een berg, moet springen, maar niet weet of de parachute open gaat en wanneer. Heb vertrouwen in je zijn. Heb vertrouwen in het proces wat je door moet gaan. Heb vertrouwen in je keuze. Maak die sprong in het diepe en je zult zien dat je het kan! 

Naast gedachte kracht is er ook nog zoiets als hartekracht. Elke dag ben ik mij er van bewust maar op sommige momenten is die kracht dubbel zo sterk aanwezig. Ik sta vandaag (zondag) extra stil bij een overleden vriend. Iemand die ik, en veel mensen met mij, nog steeds heel erg mis. Maar waar de ruimte in het hart, eerst nog heel erg gevuld met verdriet, nu vol van liefde aan de herinnering van die persoon is.

Geen moment uit mijn gedachten en hart en vandaag vier ik zijn leven. 32 jaar zou hij nu zijn. Dat leven van hem, waarin ik hem mocht leren kennen. Waarin hij veel mensen met zijn gulle lach en liefde voor het leven heeft mogen verblijden. Veel te kort. Nog steeds mag ik zijn kracht voelen. Jeetje wat had hij een groot hart. Het verdriet is er nog steeds, maar de liefde is veel groter en overwint. Het hart vult zich met die liefde en de plek die het inneemt wordt steeds groter. Hartekracht.

En vandaag maak ik de balans op. Kijk ik terug op wat er is blijven plakken. Wat heb ik gedaan, wat heb ik gezien, wie heb ik mogen ontmoeten en wat heb ik mogen leren? Ik bespaar jullie alle details wat er allemaal is voorbij gekomen maar wat ik wel weet dat het te veel is om ook nog in het weekend de blog te schrijven. Ander plannen en bezigheden maken dat ik al snel, nog laat achter het felle licht van het scherm zit te tikken. 

Op zoek naar een nieuwe balans heb ik besloten om natuurlijk wel elke dag mijn 365 dagen project te maken, maar ervoor kies niet altijd de blog aan te koppelen. Vandaag kies ik om de 2 dagen in deze blog op maandag te integreren. Nu weer prima in balans.

Mama's met Aandacht!

Vandaag noteer ik Mama met Aandacht: #24 365 dagen project.

Op dit moment ben ik bezig om een uitwisselingsgroepje voor moeders samen te stellen. Met aandacht voor de opvoeding. Niet alleen kijken naar je kind maar het ook zien. Echte aandacht hebben voor je kind. Alsof je elke morgen bij het ontwaken je kind weer voor het eerst mag ontmoeten! 

Een groepje van moeders, om uit te wisselen dus. Om te delen. De shit en ellende. De leuke en bijzondere momenten. Hoe je je staande houd tussen alle andere perfect uitziende moeders. Wat vooral niet perfect gaat. Waar je frustraties liggen. Waar je het anders wilt. En wat goed gaat. Vooral dat ja. Nou ja ik wil ook horen dat het bij jou niet altijd goed gaat. Dat jouw kind ook wel eens die uitbarsting heeft en niet meteen doet wat je al 3 keer lief hebt gevraagd, dat je het niet altijd op een lieve manier meer kunt zeggen. 

Dat je die moeilijke gesprekken hebt met je kind. Dat je huis er niet altijd spik en span uitziet. Dat je gewoon al 2 maanden geen sex meer hebt gehad. Dat je ontzettend van je kids houd. Dat je een goede manier hebt gevonden voor omgaan met je kids. Dat je een balans hebt weten te vinden tussen zorgen voor je kinderen, maar ook voor jezelf en je partner. Straffen en belonen. Dat je nog tijd hebt voor je vriendinnen. Luizenmoeder bent en helpt bij handvaardigheid. Dat je tijd hebt om te kletsen, in een groepje met andere gezellige moeders, met wat thee en een koekjes. Hoge hakken, melk en pap en zo. 

Dat idee. Delen, uitwisselen. Hoe je met de kracht van aandacht anders de wereld van je kind in mag kijken. Dat je de wereld anders kunt zien als ouder. Dat je een verbinding aan mag gaan en mag leren van elkaar.

Ik heb er al zin in. Notitieblok in de aanslag voor alle tips en trics! 

                                                                                             Mama's met aandacht!

Verbinding

#23 van het 365 dagen project.

Ik ben mijn 365 dagen project gestart met het idee om elke dag een woord te noteren, of spreuk etc. wat iets zegt over de dag, wat me is bijgebleven. Ook zou ik proberen om daar elke dag een blog bij te schrijven. Dat blog schrijven valt nog niet mee. Het kost me elke keer toch wel meer tijd om te gaan zitten (op het wat latere tijdstip) en nu de 23ste keer moet ik duidelijk met andere gedachten aan de slag en met andere weer niet, om de blog geschreven te krijgen.

Ik noteer vandaag het woord verbinding. Gisteren had ik het er al over met iemand. Je bent op je eigen reis en uiteindelijk bewandel je het pad alleen. Maar hoe fijn is het dan ook om uit te kunnen wisselen met iemand. Hoe je je voelt. Wat je denkt. Waar je mee zit. Je voelt elkaar. Je wisselt energie uit. Je mag een verbinding voelen. 

Vandaag ben ik mij erg bewust van het feit dat die verbinding er niet alleen is met jezelf, hart - hoofd -handen, en met andere personen, maar ook met de natuur. Ik wandelde vandaag met aandacht een stuk door het park dichtbij mijn huis.Ik voel me in verbinding met alles om me heen. Ik haal diep adem en weet....

Samen staan we sterk.

Essential Speech

Gedachte kracht

Gedachte kracht.

Gedachtekracht!

De hele dag gaan er gedachten door je hoofd. Naar schatting zijn er dit zo'n 40 tot 60.000 per dag. Als je dan gemiddeld zo'n 8 uur slaapt dan kom je uit op meer dan 3000 gedachten per uur. Voor diegene die het aandurft om verder te rekenen komt er dan achter dat je dan zo'n 52 gedachten per minuut hebt. Moet er maar niet te lang aan denken....

Verschillende factoren zijn van invloed op onze gedachten. 1 daarvan zijn onze emoties en gevoelens. We kunnen daarmee de gedachten versterken, of juist minder belangrijk maken. Van een mug een olifant zeg maar!

Hoe haal je het uit je hoofd? Je hebt weinig tot geen invloed op de binnenkomst van gedachten, maar gelukkig kun je na ontvangst wel de touwtjes in handen nemen. Leer te herkennen welke gedachten je hebt. Helpende en niet helpende gedachte; positieve, negatieve, goede en slechte. Daar gaat een tijdje overheen voordat je dit doorhebt en is het oefenen geblazen. Als je bewust bent van de kracht van je gedachte kun je ervoor kiezen wel of niet mee aan de slag te gaan . Dat wat iedereen loslaten/accepteren noemt is daarbij van toepassing.

Als ik iemand loslaten of accepteren hoor zeggen dan vraag ik altijd wat ze daarmee bedoelen en hoe ze dat dan doen. Vaak weten ze het niet uit te leggen. Ik kom dan meestal met het verhaaltje van de bal. Als je een bal (wat voor in dit geval een vervelende gedachte staat) in je handen hebt, en jij die wil loslaten maar recht voor je voeten valt en jij er niet overheen kunt stappen, ben je geen stap verder gekomen. Het loslaten of accepteren, staat voor niks. 

Ik stel voor om te accepteren dat je de bal in je handen hebt en los te laten dat je hem weg wilt hebben. Neem de volgende stap mét de bal, de bal te bekijken, hoe die voelt in je hand. Observeer. Hoe voelt het om de volgende stap te nemen? Na een paar stappen is de bal geen belemmering meer. Je weet hoe jij je vooruit kan bewegen mét de bal in de hand. Langzamerhand verdwijnt de bal naar de achtergrond.

Hoe haal je het uit je hoofd? Door het er te laten zijn. Observeer. Leer te herkennen. Met aandacht voor wat er in werkelijkheid is.

Rechtop in de wind!

Al eerder noteerde ik de eerste paar regels van het refrein van het lied met de titel 'Je moet zeilen op de wind van vandaag' wat Willeke Alberti eens zong. Vandaag zocht ik er opnieuw de tekst bij en las aandachtig de verschillende opvolgende regels.

Niet alleen kan ik geraakt worden door muziek en een melodie, het neemt me mee naar bloemenvelden en omarmt me als een dikke warme wollen wintersjaal. Altijd al heeft de muziek me weten te raken. De woorden zijn belangrijk en brengen me in een prettige staat van zijn. Ik ga er helemaal in op, tot in het diepste van mijn hart geraakt worden is dat.

In de regels van dit lied komt mooi naar voren dat onze gedachten niet altijd de waarheid hoeven te zijn. En ook dat het dus niet heel veel zin heeft om je al van tevoren druk, onzeker of bang te maken voor wat nog moet gaan komen. Op de wind van gisteren en morgen kom je niet vooruit!

In het refrein zit het allemaal, en dan zou ik dat nog specifieker willen maken door te zeggen dat je moet zeilen met de wind van nu. Maar ik geloof dat dat wel duidelijk is.

Ik stond vandaag voor een keuze en wilde me laten leiden door een gebeurtenis van eerder die dag.
Ik dacht aan die paar woorden van het refrein en zette de zeilen bij, in de goede richting, met de wind in de rug! Mooie momenten van samenzijn volgden!

Lees het zelf maar en laat de woorden voor zich spreken, of luister en kijk hier.


-Je moet zeilen op de wind van vandaag-

Toen je dacht "Ik word gedragen", moest je sjouwen 
Toen je dacht " 't Is even slikken", moest je kauwen 
Toen je dacht "Ik wil wel stoppen", juist beginnen 
En net toen je naar buiten wou, naar binnen 

Toen je dacht " 't Is me teveel", toen werd het minder 
Toen je dacht "Ik ben een rups", bleek je een vlinder 
Toen je dacht dat je iets won, heb je verloren 
En toen je dacht "Nou ga ik dood", werd je geboren 

refr.: 
Je moet zeilen op de wind van vandaag 
De wind van gisteren helpt je niet vooruit 
De wind van morgen blijft misschien wel uit 
Je moet zeilen op de wind van vandaag 

Toen je dacht "Nou wordt het beter", werd het slechter 
Toen je dacht "Ik geef het op", bleek je een vechter 
En toen je dacht een realist te zijn, een dromer 
Toen je dacht "Nou wordt het winter", werd het zomer 

Toen je dacht "Het wordt gebracht", moest je het halen 
En toen je dacht "Ik krijg iets terug", moest je betalen 
Toen je dacht "Ik sta alleen", toen kon je schuilen 
Toen je dacht " 't Is om te lachen", moest je huilen 

Refr.
Je moet zeilen op de wind van vandaag 
De wind van gisteren helpt je niet vooruit 
De wind van morgen blijft misschien wel uit 
Je moet zeilen op de wind van vandaag 

Je moet zeilen op de wind van vandaag 
De wind van gisteren helpt je niet vooruit 
De wind van morgen blijft misschien wel uit 
Je moet zeilen op de wind van vandaag 

In de herkansing! Inspired by Love

Op #17 van mijn 365 dagen project schrijf ik het woord herkansing. Het woord herkansing omdat ik gisteren geen tijd meer had om een woord, zin of spreuk, of krabbel te noteren.
Nu heb ik dus een dag gemist. Is mijn project nu niet gelukt, kan ik het nu niet meer voortzetten? De enige die dat kan bepalen, dat ben ik zelf. Ik zou nu kunnen besluiten om er niet meer door te gaan. De bedoeling van het project is natuurlijk ook elke dag iets te doen wat je hebt voorgenomen.

Als ik nu zou stoppen dan zou voor mij mijn project niet geslaagd zijn. Dus ik ga door. Ik laat me niet uit het veld slaan, en ik straf mezelf zeker niet voor het een keer missen van een dag. Dus in dit blog gelijk maar ook mijn #18 van vandaag; Inspired by love.

Mijn inspiratie is liefde. Liefde voor mijzelf, liefde voor mijn kinderen, partner...Liefde voor alles.
Want alles is liefde zoals het vandaag uit de tv klinkt tijdens All you Need is Love. En in de liefde is een herkansing zeker een optie. (happy me)

Make some noise!

De titel van deze blog is 'Make some noise' en dan bedoel ik het niet zo dat je nu achter je laptop heftig met je pen gaat trommelen, of gaat schreeuwen. Nee, ik heb het over de woorden die jij geeft aan wat je denkt en voelt. Het is belangrijk wat jij vind, denkt, voelt, zelfs dat je dat uitspreekt. Maar sta je er wel bij stil, hoe jij je woorden gebruikt?

Ik ging er enkele jaren geleden op letten toen iemand mij vertelde over de 4 inzichten van de Tolteken. Het 1e inzicht is: wees onberispelijk in je woorden. Het woord onberispelijk wil zeggen, vrij van fouten.
Nu dacht ik er niet zoveel fout was aan de manier hoe ik mijn woorden gebruikte maar langzaam aan zag ik wat ik nu ook nog steeds om mij heen zie gebeuren. Als ik wat rondkijk en lees op social media, in de kranten, weekbladen, tijdschriften dan nemen we het allemaal niet zo nauw. We strooien zomaar wat in het rond met woorden, we denken er niet bij na. We roddelen, beoordelen iemand op zijn uiterlijk en kleding, oordelen op basis van wat iemand doet of zegt.

Let jij op je woorden?

Wat doet het met de ander, de ontvanger van die woorden?  Wat krijg jij terug als je op die manier woorden gebruikt? Van de werkelijke kracht van de woorden die we uitspreken zijn we ons niet bewust.
Onze woorden zijn er niet voor om anderen en zeker ook jezelf (wat je geeft krijg je terug) te kwetsen, te bedriegen, voor te liegen etc.
Onze emoties, gevoelens, wat we denken, krijgt een leven door er woorden aan te geven. Gebruik je woorden goed.

Liefde is volgens mij het codewoord! Is het aardig wat je wil zeggen? Spreek je de waarheid en met de juiste intentie, niet kwetsend te zijn? Kijk of wat je wil zeggen iets toevoegt? Waarom wil je het zeggen?  Als het nodig is, denk dan nog een keer na voordat je iets zegt.
Onthoud het spreekwoord "spreken is zilver, zwijgen is goud" heel goed. Niet voor niets is zwijgen goud. In veel gevallen is stilte het beste antwoord.

Dus laat van je horen door goede dingen te zeggen. Geef een complimentje, of zeg tegen iemand dat je ziet dat hij het moeilijk heeft. Woorden kunnen opfleuren, steunen, troosten......Ben je er in ieder geval van bewust van hoe jij je woorden gebruikt.

Gebruik je stem waar het voor bedoelt is. Niet om kwaad, maar liefde te verspreiden.

Make some noise!

Vertraging

Ik bedenk wat het woord is wat van toepassing is op deze dag. Of in ieder geval het meest in de buurt komt.
Nou weet ik niet of dit het juiste woord is omdat het nogal lastig is om een gevoel te omschrijven, en een woord voor iedereen iets anders kan oproepen, maar voor nu is het goed zo.

Ik sta stil. Bij een boom, hoor wat gefluit, een auto komt voorbij. Het spiegelbeeld van de bomen volg ik in de plassen water onder mijn voeten. Ik wissel het af, zie ik de tegels, dan het water, dan de weerspiegeling van de takken. Mijn voeten wikkelen zich af. Hak, tenen, hak, tenen. Kuiten, armen, rug doet mee. Hond vindt een stuk hout. Rent. Hij trekt een beetje met zijn linker achterpoot. Ik adem in en uit.

Ik kijk om me heen, neem alles in mij op. Adem het in en uit. De tijd lijkt stil te staan. Ik ben hier, nu.

Doorzetten

Als je iets wil bereiken dan komt dat niet vanzelf. Je moet het willen, echt willen! Je inzetten om het doel te bereiken. Het is doorzetten, volhouden en je vastbijten in datgene wat je wil. Je droom is in handbereik, maar onthoud, er zitten heel veel stappen tussen je doel en de eindbestemming. 

Doel / droom

Bang

Onzeker

Gefrustreerd

Geïnspireerd

Ontmoedigd

Ontevreden

Gesterkt

Enthousiast

Stilte

Dankbaar

Gepassioneerd

Verwonderd

Kalm

Zeker

Vrij

Doel / droom bereikt

Stapje voor stapje, de ene voet voor de andere zetten, en je komt dichterbij.

En misschien krijgt die droom, tijdens de weg ernaar toe, een andere invulling, een andere bestemming. 

1 ding is zeker.... 

Als het je droom is.....

  Als je het van binnen voelt....... 

Hou vol en ga ervoor!

Pay it forward!

Afgelopen kerst deed ik al mee aan een secret santa actie via instagram en vandaag plaats ik op mijn facebookpagina een pay it forward actie. De eerste 5 mensen die reageerden op mijn post zouden op een onverwacht moment een cadeautje opgestuurd krijgen. De bedoeling was dat ze hetzelfde zouden plaatsen op hun pagina. Doel: het verspreiden van een beetje vrolijkheid. Een klein beetje aandacht voor elkaar.

De eerste 5 mensen hadden zich zo gemeld. Adressen druppelden binnen en ik pak mijn agenda en willekeurig pik ik er 5 data uit, en noteer de naam in volgorde van reactie op fb. Wat fijn dat je op zo'n simpele manier aandacht kunt schenken.

Je gaat er over nadenken. Wat kan jij betekenen voor een ander? Wat heb jij om te geven? Van deze acties zouden er veel meer moeten zijn. Weet je wat....De eerste 5 reacties op deze blog mogen iemand opgeven die zij graag aandacht willen schenken en waarom. Diegene krijgen van mij dan ook, ergens dit jaar, onverwacht een cadeautje opgestuurd.

Doe je mee. Pay it forward!

Herinnering

En zo laten we de week weer achter ons. Een week is geweest, voorbij. En we gaan weer verder. De dag bestaat uit allemaal momenten. Alles leggen we vast en laten we zien op alle social media. Sta je er ook echt even bij stil?  

Tijdens een jaarwisseling kijken we terug op het jaar wat dan bijna helemaal achter ons ligt. De headlines kun je misschien nog wel herinneren maar het is diep graven naar die herinneringen van februari en april. Terwijl die misschien nog wel veel belangrijker waren.

Met de herinneringen nog vers in het geheugen, kijk ik terug op wat is blijven hangen van de afgelopen week;

De herinnering van de kinderen die samen een zelf verzonnen spelletje speelden, dat vervelende bericht. Een vermoeiende, pijnlijke dag, een fijn gesprek. De berg was. Het te gekke spiegelmoment. Helpen bij de handvaardigheidles, uitje met manlief en ga zo nog maar even door.

Ik werk ze voor mezelf uit. Elk detail wat ik heb onthouden. De gebeurtenis, het gevoel, mijn rol..... De leuke dingen van de week passeren de revue, en opnieuw een glimlach op mijn gezicht. Een ander bericht stemt me wat somber maar weet ook dat het goed gaat komen. Mijn rol wordt duidelijk in een andere situatie en ik trek er mijn les uit. Dankbaar voor alles wat ik heb mee mogen maken. 

Wat bijzonder toch maar weer om opnieuw een week, een dag een moment te mogen beleven en herinneringen te maken. 

Een moment mag dan tijdelijk zijn. Een herinnering is voor altijd.

P.s. Ook leuk om dit met kinderen te doen. Help ze een beetje en het gesprek komt vanzelf op gang. Mooi om te weten wat er in die hoofdjes blijf hangen.

Armen open, rode loper!

Ik verwelkom elke dag weer een nieuwe dag. Alsof ik die voor het eerst mag aanschouwen. Zo kan ik mij blijven verwonderen over alles wat ik mag zien, mag ontvangen, mag aanraken.

Zo ook probeer ik mijn gedachten te verwelkomen. Negatieve, positieve en neutrale gedachten. De negatieve gedachten (die overigens ook in neutraal of positief kunnen veranderen en andersom) en de daaruit voortkomende angst, onzekerheid frustraties etc, zijn niet meer bepalend voor de te bewandelen weg.

In het begin, van deze manier omgaan met mijn gedachten, was het hard werken en moest ik mezelf telkens weer eraan herinneren wat ook alweer te doen. Nu komt het bijna als vanzelf en heb ik een keuze  hoe ik die weg bewandel. De negatieve gedachten hoeven niet meer weggestopt, ik accepteer dat ze er zijn. Observeer ze en kan er zelf voor kiezen of ik er mee aan de slag wil of niet. Veel vaker en sneller ook kan ik ze voorbij laten drijven als kleine wolkjes.


Soms is het dus gewoon veel gemakkelijker om iets te verwelkomen, met open armen, ook datgene wat je niet graag wil ontvangen. Het bekende verhaal van denk niet aan een roze olifant. Je kent het wel. Geen ontkomen aan. Verwelkom die gedachten. Je ontvangt het en kiest zelf bewust hoe jij er mee om wil gaan. Het vergt even wat oefening maar iedereen kan dit. Je zal merken dat als je er op deze manier in staat het veel minder ruimte inneemt in je hoofd.



#11 van het 365 dagen project.

Vliegen zonder vleugels

Na in de ochtend een spontane knuffel te hebben gebracht bij een vriendin die het kan gebruiken, verkeer ik de rest van de ochtend en middag, al genietend van de aandacht die ik mag schenken en ontvangen, in goed gezelschap. Mijn inspiratie voor deze 365 dagen elke dag een zin, komt ook na 1 van zo'n hartverwarmend contact en fijn gesprek en noteer ik na thuiskomst snel als ik warm voor de kachel zit. 

Waar ik voorheen heel veel plannetjes en ideetjes al uitgewerkt had in mijn hoofd kwamen ze maar niet in werkelijkheid tot stand. Het bleven hersenspinsels die het daglicht nooit zouden zien. Sprookjes, dromen. Dat bleef het.

Totdat iets op mijn pad kwam wat ik later mijn passie zou noemen. Mensen op weg helpen. Aandacht schenken.

Nu ik veel tijd steek in Met Aandacht van de grond te krijgen, er echt mijn werk van te maken, merk ik dat het me weinig tot geen moeite kost om er ook echt telkens weer opnieuw aandacht aan te besteden. Door te gaan. Blijven gaan voor wat ik zo in mijn hart voel. Een natuurlijke flow.

Mensen echte aandacht schenken. Nieuwe ideetjes uitwerken. Bezig zijn met de website. Programma's uitwerken.  Het geeft me vleugels. Ik krijg er energie van terug. Ik kom erdoor in beweging. Het verbind.

Natuurlijk blijft het nog steeds hard werken, het komt niet als vanzelf, maar als datgene wat je doet jouw passie is, dan zal je merken dat alles je gemakkelijker afgaat.

Zwart wit

365 dagen project nr. 9 Zwart wit. Alles heeft 2 kanten.

Zwart

Wit

                                                                    Zwart           Wit           

Het kan naast elkaar bestaan.

Ssssst!

Verwonder je!

Kun je om je heen kijken en zien wat je elke dag weer opnieuw mag zien en toch weer elke keer iets nieuws ontdekken?

Elke dag loop ik een aantal keer met de hond heen en weer. De bomen langs het pad, op hun zelfde vertrouwde plek, stevig met hun wortels in de grond, zien er elke keer weer anders uit. De takken naar links dansend in de wind, het licht absorberen. Elke keer weer mag ik opnieuw in het bekende, nieuwe dingen ontdekken. Daar hoef je niet veel moeite voor te doen. Als je even stil staat en wat langer kijkt mag je het ook zien.
Zo probeer ik alles met een 'beginners mind' te bekijken zoals ze dat zo mooi noemen. Alsof je het voor het eerst mag aanschouwen.

Zo gingen we afgelopen zondag naar het strand in Scheveningen, en ik bedenk me dat het nog niet zo gek was dat ze vroeger dachten dat je aan het eind, van wat je kon zien, er af zou vallen. De golven spoelen aan, het schuim is van het mooiste wit.

De kinderen spelen met het water, aftastend tot hoe ver. Natte voeten, modderige broek. Op diezelfde wijze, als met kinderogen, kijk ik. Zie ik. Voel ik. Een glimlach op mijn gezicht. Ontroerd door het tafereel wat ik mag aanschouwen. Nu zelfs als ik het schrijf en ik het gevoel weer terug krijg van dat moment. Je voelt je, gewoon zo.....!

Probeer het eens. Ervaar het zelf. Verwonder je opnieuw in het onbekende. De wereld om ons heen is zo mooi.

Dankbaar

Vaste prik bij ons thuis, vaak tijdens het eten, vragen naar elkaars dag tot aan dat moment toe. Wat vond je saai / minder leuk / een verdrietig moment? En wat vond je een leuk /  grappig moment / of  blij. Of is er iets anders wat je graag kwijt wilt?

Mijn zoon bijvoorbeeld vertelde voorheen niet heel veel als ik hem vroeg naar zijn dag en wat hij op school had gedaan. Op deze manier kan ik toch met hem in gesprek gaan. 

Vandaag voegen wij er nog iets aan toe. De vraag: "Waar ben jij dankbaar voor." 

Mijn dochter is bijvoorbeeld dankbaar dat papa elke dag thuis komt (papa's prinses) en mijn zoon was dankbaar voor het lekkere eten en zo....

Dankbaar zijn en dat uiten, is een makkelijke manier om je goed (beter) te voelen. Ook om het positieve uit iets negatiefs te halen. Mijn dochter mist haar papa heel erg en is dankbaar voor het feit dat hij weer thuis komt.

Zelf neem ik dankbaar zijn de dag mee in en start zo snel als bij het eerste ontmoeten van de dag. Het helpt mij ook om alles van 2 kanten te bekijken. Je kijkt vaker naar de positieve kant. Je heb aandacht voor datgene waar je dankbaar voor bent.

Dankbaar zijn is een gewoonte die je kunt leren. Je zou bijvoorbeeld elke avond voor het slapen gaan, of ook tijdens het eten, de dingen kunnen opnoemen waar je dankbaar voor bent. Langzaam aan is het een nieuwe gewoonte waar je aan gewend raakt en waar je je goed bij voelt.

Ik ben dankbaar voor mijn handen die zacht maar zeker de toetsen hebben aangeslagen.

Dankbaar dat zich woorden en zinnen mochten vormen.

Dankbaar.

Dankjewel voor het lezen.

Dans op het ritme van je dromen!

Ik vul het bord dromen op Pinterest ( kijk hier voor inspiratie) met de mooiste zinnen.
Live your dream! Maak het onmogelijke mogelijk en volg je droom! A dream is a whish your heart makes! Dance to the beat of your dreams! Allemaal inspirerende zinnen en die laatste noteer ik in mijn one-note-a-day boekje, #5 van mijn 365 dagen project.



Een jaar geleden volgde ik mijn droom. Wat ik voelde in mijn hart, al duizend keer helemaal had uitgeschreven, herschreven in mijn hoofd, werkelijkheid laten worden. Mijn ervaring delen met andere mensen. Hoe ik met de kracht van aandacht met andere ogen de wereld in heb leren kijken. Ik ging mensen letterlijk aandacht geven in een workshop, aandachtswandeling en later ook door middel van inspirerende keukentafelgesprekken, om ze zo de kracht van aandacht te laten ontdekken.

Ik voel het in mijn hele lichaam dat ik dit moet doen. Ik word er blij van, raak erdoor geïnspireerd. Mag bijzondere mensen ontmoeten tijdens mijn reis. Die reis, doordat ik nu mijn droom volg, er een stuk anders uit ziet.

Het gekke is ook dat een tegenslag, ik had gehoopt dat ik tot nu toe al meer mensen aandacht had mogen schenken, mij niet tegenhoudt. Geen paar stappen terug is. Ik wil mensen aandacht geven. Dat is mijn droom.

In 2014 gaat een goed jaar worden voor Met Aandacht. In de zin dat ik veel ideetjes heb,en ik een enorme energie voel om die dingetjes ook allemaal aan te gaan pakken. 1 voor 1 en met de volle aandacht :) ! Eindelijk de website kan lanceren (het komt wanneer het komt) en misschien wel een leuke samenwerking aanga met een bijzonder inspirerend persoon.  Nog meer dan ooit maak ik meer plaats voor, naast voelen en denken, ook doen!

Wat houdt je nog tegen? Daarom; dans op het ritme van je droom.

Adem in Adem uit

Er is al veel geschreven over je adem als anker. Vandaag noteer ik het als #4 in mijn -one note a day- boekje. Het 365 dagen project waar ik mee ben begonnen is nog maar net van start en misschien nog te pril om er iets over te zeggen, maar ik vind het leuk om te doen. Ik vind nog uit een oude Flow een 365 dagen kalender die ik alvast ophang met het oog op een mooi overzicht over zo'n 361 dagen.

Ik schrijf op: Adem in Adem uit. De ademhaling waar het allemaal mee begint. Je het leven geeft. We kunnen een tijd zonder geld, zonder eten, zelfs zonder drinken, maar zonder adem kunnen we hooguit 1,2,bij uitzondering misschien 3,4 minuten.
Zoals een anker een schip tot stilstand brengt en hem op zijn plaats houdt, zo kan ook je ademhaling je anker zijn. Maar wat wordt daar nu mee bedoelt?

Je ademhaling is er altijd. In mooi, blijde, fijne situaties, maar ook in de vervelende situaties waarin je verdrietig bent, angstig en/of boos. Je ademhaling is er altijd en daarom zo gemakkelijk om daar ook gebruik van te maken. Te weten wat het voor je kan betekenen. Als je een stapje terug wil doen, afstand nemen van de situatie waarin je verkeerd, waar je gedachten, emoties en gevoelens de overhand hebben, richt je dan met al je aandacht op je ademhaling.

Adem maar even diep in. Maar nu ook echt met je aandacht bij die ademhaling en kijk, voel, wat er gebeurt. Observeer! Wat voel je? Is de lucht warm of koud? Wat gebeurt er met je lichaam? Merk het op. Doe dit hetzelfde bij het uitademen. En opnieuw. En probeer het nog maar een keer.

In het begin is het misschien nog even wennen, maar er zijn veel momenten op een dag wanneer je dit kunt beoefenen zodat wanneer nodig je het kunt inzetten. Je aandacht is alleen nog maar gericht op de ademhaling.

Als je dit regelmatig oefent, kun jij je anker ten alle tijden inzetten. Zodat de storm van binnen weer gaat liggen. Je ademhaling kan zorgen voor de broodnodige ontspanning als je uit balans bent.

Adem
in
Adem
uit.

Dag mooi mens!

Op de 3e dag van mijn 365 dagen project noteer ik in mijn boekje wat lieve aardige woordjes. Simpel. Eenvoudig. Maar als je het mag uitspreken naar iemand toe, kan het van grote waarde zijn voor de ontvanger, maar ook voor degene die de woorden uitspreekt. 

Ik wil het ook graag delen met anderen, deze vorm van aandacht, en zet het volgende op mijn facebookpagina:

Als je kind het goed heeft gedaan tijdens de voetbalwedstrijd of spreekbeurt, een mooie tekening heeft gemaakt, zeg je als vanzelf, goed gedaan en ik ben trots op je.
Hoe zou het zijn als we deze woorden vaker zouden uitspreken naar elkaar toe? Je zal merken dat het steeds gemakkelijker is om een lach op iemands gezicht te toveren.
Je mag ze dan ook vaker zelf ontvangen. Zeg dan niet na een compliment zoals; 'wat heb je een leuk jurkje aan', 'oh das een oud ding van een paar jaar terug...' Maar ontvang en zeg simpelweg dankjewel.

Na wat lezersreacties dat die complimenten wel wel met de juiste bedoelingen en gemeend moeten zijn, vul ik mijn eerdere woorden aan, met dat het logisch is dat de complimenten geschonken worden met de juiste intenties. Maar dat je ook de eerste keren best mag oefenen omdat je het gewoon nog niet gewend bent om te doen. Je nog niet weet wat voor gevoel je een ander en ook jezelf ermee kan bezorgen. 

Pas als je dat gevoel; geraakt worden in/door het hart, kan herkennen, komt het voortaan altijd vanuit een hart met de juiste bedoelingen.

Geef jij wel eens een complimentje? Wat merk je dan op? Bij die ander, maar ook wat het bij jou doet? Komt het niet als vanzelf, probeer het dan eens in je omgeving en kijk, voel wat er gebeurt. Hoor graag van je na wat keren proberen :)!

Dag mooi mens. Dankjewel voor het lezen.

Met volle aandacht!

Ik schreef er al eens eerder over; alle ballen in de lucht proberen te houden (dat lees je hier). Alles tegelijk willen en van alles ook veel, mooier en beter. Ik weet nu al wel een tijdje dat als ik iets wil doen en het ook goed wil doen dat dat het enige klusje van dat moment mag zijn. Dat als ik ergens naar kijk, het de aandacht geef, het enige is waar ik oog voor heb. Ergens de volle aandacht aan geven gaat me als aandachtgever gemakkelijk af in mijn eigen omgeving, waar ik aandacht mag schenken en ontvangen.

Maar in de buitenwereld waar ik mij ook moet bewegen, waar alles snel en gehaast moet, multitasking niet meer weg te denken is, moet ik oefenen en mijzelf eraan herinneren dat ik alleen maar met volle aandacht wil zijn. Voor mij zelf, mijn kinderen, partner, omgeving de natuur. Niet alleen maar kijken naar. Ik denk namelijk dat je alleen maar met volle aandacht echt kunt zien.

 Ik besluit 1 voor 1 de dingen te doen. Je kan namelijk maar 1 ding tegelijk doen met je volle aandacht. Multitasking is een computerterm. Niet iets wat mensen goed kunnen. Nog steeds kan besluiten met iets te starten en niet af te maken en er later op terug te komen. Huishoudelijke taken zijn een stuk gemakkelijker uit te voeren met je volle aandacht. Het resultaat is er ook naar. De manier waarop je iets doet, de totale beleving is anders.

Probeer maar eens bijvoorbeeld bij het afwassen niet alleen je bezig te houden met het doel namelijk de vaat schoon krijgen, maar ook eens bewust te zijn wat je kunt voelen. De eerste aanraking met het warme water. Wat je kunt horen? Luchtbelletjes in het sop. Je hebt aandacht voor je handen die deze mooie taak hebben om schoon te maken. Je bent alleen maar bezig met wat je op dat moment aan het doen bent. Dit kun je bij alle handelingen die gedurende de dag voorbij kom
en oefenen.

Vandaag noteerde ik dan ook maar weer eens als herinnering: Je kan maar 1 ding tegelijk doen met je volle aandacht. nr. 2 van mijn 365 dagen project.

Just do it!

Vanochtend, bij het eerste ontwaken, je weet wel dat moment dat je voor het eerst bewust bent van je ademhaling en je lichaam, maar je ogen nog dicht hebt, gingen mijn eerste gedachten uit naar de bijzondere avond van daarvoor en mijn lijstje met voornemen om wat vaker een blog te schrijven.

Mijn gedachten waren mijn beste vriend. De woorden kwamen als vanzelf. De prachtigste volzinnen voor een eerste blog in het nieuwe jaar. Een goed lopend stuk met een duidelijke boodschap,waarvan ik vind dat die erin moet zitten, had ik binnen no time geschreven in mijn gedachten. 

Maar dat was 9 uur vanochtend. Nu is het inmiddels 20.30 uur en het is mij duidelijk, dat de toen voelbare energie, nu pijnlijk ontbreekt. Geen van die prachtige zinnen vinden nu nog via mijn gedachten de weg naar het toetsenbord. Niet uitstellen wat je meteen kan doen is misschien wel een goede om toch wat meer na te streven en aandacht aan te besteden. Eerste - note to self -  in mijn boekje wat ik elke dag ga bijhouden is gemaakt. 

Dan kom ik bij mijn 365 dagen project. Ik heb meerder keren gedacht om er aan te beginnen maar niet gedaan en doorgezet. Dat uitstellen is wel een terugkerend iets. Maar in 2014 ga ik het 365 dagen avontuur aan. 

Ik ga elke dag een, zin, inspirerende spreuk, tekst of gedachte, tekeningetje maken of noteren in een mijn every day a note boekje. Naast mijn gewone blog kun je deze ontwikkelen ook hier volgen. Het zal je niet verbazen wat er op de eerste pagina van mijn notitieboekje geschreven staat: Just do it. 

2014! Ik ga het gewoon doen!