donderdag 25 juli 2013

Aandachtspicknick

De aandachtspicknick was een kleine pelgrimstocht. Een tocht waarop je achterlaat wat niet meer bij je past, zoals Simone Ahwina beschrijft in het boek; "Ik ga op reis en laat achter." Een prachtig boek, mede geschreven door Jessica Menheere, waarin zij op weg gaat naar het centrum van haar hart. Zo liet ik bij de voorbereidingen en aanloop naar de aandachtspicknick ook weer wat dingen achter.

In de stilte van de avond borrelde het idee omhoog om een picknick te gaan plannen. Zomer, heerlijk weer, lekker eten.... Het idee van een picknick was al snel geboren. In een ongedwongen sfeer genieten van elkaars gezelschap en aandacht.

Ik heb ondertussen wel geleerd dat als ik op mijn kont blijf zitten er niks gebeurt. Niet de gemakkelijkste weg kiezen. De koe bij de hoorns pakken en nog meer van dat soort teksten gingn door mijn hoofd. Verwachtingen en oordelen achter me latend.  Dus gelijk aan de slag. Datum plannen, gelijk maar 2. Folders gemaakt en verspreid. Facebook en twitter op de hoogte gebracht van mijn plannen. Tekeningetje gemaakt van het beeld wat ik in mijn hoofd had hoe het er ongeveer uit zou moeten zien.

'Heb je al aanmeldingen?' 'Heb je al aanmeldingen?' Naar de inhoud van de picknick werd niet echt gevraagd. Of wat ik er mee wilde of... Ik begrijp die vraag van de aanmeldingen wel, maar het aantal aanmeldingen was helemaal niet zo belangrijk voor mij, de aandachtspicknick ging sowieso door.
Het is de weg, mijn pelgrimstocht die ik bewandel en ik wil doorzetten. Luisteren naar mijn hart. De uitkomst is daarin minder belangrijk. Voor mij ging het namelijk niet zo zeer om de uitkomst. Begrijp me niet verkeerd, Ik schenk graag mijn aandacht aan zo veel mogelijk mensen. Maar waar het om ging was de weg er naartoe, de voorbereidingen. Daar ging het om. Die mensen waar ik aandacht aan zou mogen schenken waren minder belangrijk voor het slagen van de aandachtspicknick.

Ik heb hoofd, hart en handen in verbinding gebracht met elkaar. Het doel: gehoor geven aan het gevoel vanuit mijn zijn en dat tot uitvoer brengen. Het plannen van een aandachtspicknick.
Niet het doel om zoveel mogelijk mensen bij elkaar krijgen die ik aandacht mag schenken.


Tot op de avond ervoor had ik nog geen aanmeldingen. Het is zoals het is. 2 vriendinnen die ik vroeg vonden het gezellig om te komen picknicken met aandacht. Met een heerlijke met aandacht verzorgde lunch en een flesje heerlijk fris nat, gingen we in stilte op weg naar onze picknickplek. Een moment in tijd samen met elkaar op weg. Eenmaal aangekomen in het moment nu, tips en handvatten over een aandachtig leven. Met aandacht voor jezelf en elkaar. Wat aandacht zou moeten krijgen. Je omgeving. De aandachtspicknick was een feit.

Tot slot sprak ik nog een wens uit voor mijn reisgenoten. Dat ze de verdere reis mogen bewandelen met liefdevolle aandacht voor zichzelf en hun omgeving. Dat ze bewust aandacht kunnen hebben en aandacht kunnen geven aan de volledigheid van het moment nu.
 

Door deze aandachtspicknick heb ik mijn volledige zelf weer liefdevol omarmd.Dankbaar voor het moment in tijd dat ik door deze picknick een reisgenoot mocht zijn. Aandacht heb mogen schenken.  Enkele stappen naast en met elkaar mogen zetten. Stappen op weg naar een liefdevol en aandachtig leven. 
 


En nu......Ik vervolg mijn reis. Tot we elkaar weer zien.

 

 
P.s. Ik had de picknick natuurlijk ook nog via mijn blog kunnen promoten! Nou bij deze dan. Aankomende zondag 28 juli is er weer een picknick met aandacht. Meld je snel aan. Stuur een mailtje naar metaandacht@live.nl

 




 









donderdag 4 juli 2013

Aandacht is vrijheid!


Op een vraag die @ardvooraandacht stelde via twitter antwoorde ik: 'Aandacht is Vrijheid.'
De vraag was: 'Wat is échte aandacht?' Ik hoefde niet na te denken en voelde meteen aan wat mijn antwoord zou zijn. Aandacht is voor mij vrijheid. Daarmee had ik zijn vraag beantwoord.

Tot ik de vraag kreeg van Ard om een bijdrage te leveren aan zijn aandachtproject. Daarvoor nodig
een foto van mezelf plus mijn antwoord op de vraag 'Wat is echte aandacht?'


Ik kom terug op mijn eerdere reactie op twitter (@metaandacht): 'Aandacht is vrijheid.' Hoe ga ik dit uitleggen? Kan ik het wel uitleggen? Moet ik het wel uitleggen. Voor mij is het alleszeggend maar vast niet voor iedereen meteen duidelijk.....Zegt de term essential speech je iets?? Ik ben bang voor het effect van meer woorden, minder zeggenskracht.

Ik schuif mijn niet helpende gedachten aan de kant. Er is geen goed of fout. Wat voel ik nu. Er is even ruimte en aandacht voor mijn ademhaling, mijn zijn. En ik schrijf:  'Echte aandacht is puur en oprecht, zonder oordeel. Open en mild. Aandacht voor jezelf en voor een ander'.

Voor mijn gevoel klopt het als je aandacht op die manier inzet, gebruikt, je eigen maakt;...échte aandacht. Zo mag ik het ervaren. Met puur en oprechte aandacht vanuit je diepste zijn. Voor je zijn. Vanuit je zijn, voor een ander.


Dan kan aandacht vrijheid zijn.