bewaking

Het mag!

Verrassing!

Dit weekend kreeg stond bol van de verrassingen. Een heerlijk shop till you drop dagje met mijn ouders en een heerlijke lunch maakte dat ik een supertijd had. Als klapper op de vuurpijl kreeg ik een nieuwe laptop. Een kado van mijn ouders. Jeetje! Daar was ik blij van en dan druk ik mij voorzichtig uit. Heb echt wel een vreugdedansje gedaan! 

Wat een verrassing zeg. Onverwacht enorm verrast. 

Zo had ik dat die dag nooit kunnen voorspellen dat dit zou gaan gebeuren. Wat bij het ontwaken die ochtend de dag nog voor mij in petto had. Bewijst maar weer eens; bekijk de dag van moment tot moment, wie weet wat voor verrassingen nog gaan komen.

 #39 van mijn 365 dagen project elke dag een zin. Toch wel fijn even zo'n weekendje alleen maar de woorden noteren en er op een later moment pas een blog over te schrijven. Geeft wel wat rust.

Deze keer noteer ik, 'do not leave your energy'.
Het gaat om het voelen en overnemen van de energie van een ander. Als je bijvoorbeeld in een gesprek met een ander persoon en diegene is negatief, verheft zijn stem, dan ga je al gemakkelijk mee in de energie van die persoon. Zorg dat het niet jouw energie wordt. Zorg voor een herstel van balans bij jezelf als dit nodig is. Voel bij jezelf wat je kunt opmerken en haal adem. Ga niet mee in de energie van de ander! Blijf bij jezelf.

Blijf bij jezelf! Maar hoe doen we dat dan? Hoe blijven we bij dicht bij ons authentieke zelf? Je moet weten wie je bent. Wat er over blijft als jij jezelf ontdoet van alle rollen. Alle oordelen en verwachtingen. Je donkere en lichte kanten (er)kent. Omdat je niet volmaakt bent, je dat niet hoeft te zijn. Ik heb ontdekt dat ik dit het beste kan doen als ik in stilte ben met mij(n) zelf. Zelfonderzoek tijdens die stiltes, maakt dat ik betere keuzes maak. Meer vanuit mijn hart en niet zozeer vanuit een denken. Omdat ik in die stiltes mezelf vragen stel en ook de donkere kanten niet uit de weg ga krijg ik ook daarin steeds meer inzicht waardoor ik in beweging kom. Daardoor blijf ik dicht bij mezelf. Doe jij aan meditatie? Waardoor blijf jij, kom jij dicht bij je zelf?

Domino of zo....

Domino......

Wij zijn als allemaal kleine dominosteentjes. 

We komen door elkaar in beweging. 

Jij komt door het steentje voor je in beweging 

en jij duwt het andere steentje na jou weer aan. 

Maar wat geef jij mee aan de volgende na jou? 

Weet jij dat? 

Wat wil jij meegeven aan de mensen die je mag ontmoeten? 

Aan je kinderen, aan de mensen die je bereikt via 

facebook, twitter of ander social media. 

Misschien iets om over na te denken.

Wat wil jij meegeven?

Samen Sterk!

If you want to go fast, go alone.

 If you want to go far, go together

                                                                                                    - afrikaans gezegde -

Samen sta je sterk. Samen krijg je zo veel meer voor elkaar. Ik mag het geregeld opmerken. De bijzondere energie die je mag voelen als je met 1 of meerdere personen in dezelfde ruimte bent, je ergens sterk voor maakt, je gevoelens deelt. Je komt tot nieuwe inzichten. Je komt erdoor in beweging.

Gaan inzien dat we niet elkaars concurrenten zijn, is belangrijk. We kunnen zoveel van elkaar leren. We kunnen elkaar helpen en versterken. We kunnen zoveel meer bereiken als we onze handen ineenslaan. 

#samensterk.

Master in disguise!

Op woensdagavond ga ik altijd naar een mindfulness oefen -en uitwisselingsgroep. Zo ook vandaag. Als ik thuiskom ben ik eigenlijk te moe om dit blog nog te schrijven. Maar lang hoef ik niet na te denken over het woord of de paar woorden die ik noteer in mijn 365 dagen notitieboekje. Vooruit op met de geit, dat blog schrijven kan best nog even.

Master in disguise zijn de 3 woorden die ik noteer. Een meester in vermomming. Zijn we dat niet allemaal?

Vermomming.... Ander woord voor de rollen die we aannemen. Voor het beeld dat we van onszelf hebben, wat we creëren in ons hoofd.

Wat blijft er nog van ons over als we niet meer in die rol zijn. In die rol van moeder, dochter, echtgenoot, zus, vriendin? Ik schrijf het nu voor het gemak in de vrouwelijke vorm maar voel je vrij om dat naar jouw eigen interpretatie anders in te vullen. Dat beeld wat we van ons zelf hebben. Wat zegt dat?

Wat is ons zelf dan? Ons pure zijn? Als dat beeld, en die rollen, er niet is. 

Het beeld wat we kunnen creëren ontstaat door wat onze ogen zien, wat onze oren horen, wat we denken, wat we voelen. Maar dat kan zo weer anders zijn. Is ook elke keer anders. Alles waar we ons zelf, ons zijn op baseren is vergankelijk. Dus bestaat ons zelf, of het beeld wat wij daarvan hebben uberhaubt wel? Je zou zeggen van niet.....

Pff moeilijk en lastig, aan de ene kant begrijp ik het zelf en niet zelf zijn, maar ook weer niet... Ik moet het ook niet willen begrijpen. Ik laat het maar even zo. 

Lieve....

Mijn 365 dagen elke dag een zin is vandaag één enkel woord namelijk: Lieve.

Lieve......

Op de puntjes mag je je eigen naam invullen. Dit blog is namelijk gericht aan iedereen die het maar wil lezen. Maar bijzonder gericht aan jou, als jij in het onderwijs zit, vul dan maar juf of meester in op de puntjes.

Nu een blog, meer van mij als een moeder met 2 kinderen in het basisonderwijs met, (misschien niet helemaal terecht), een oordeel. Laat het me dan ook zeker weten als het niet klopt wat ik zeg. Graag zelfs.

Is er nog maar zo weinig tijd binnen het onderwijs voor het kind en hoe het zich voelt? Is er alleen maar tijd voor de prestaties? Ik vind het jammer dat ik op die manier tegen het onderwijs aankijk. Vandaag loop ik de klas binnen bij mijn dochter die in groep 2 zit. Een blaadje ligt op tafel en mijn blik dwaalt af naar het woord plusgroep rekenen, en de letters A en B. De kinderen zijn ingedeeld in verschillende groepjes en naar hun kunnen. Oh ja denk ik, de cito toets is weer afgenomen en de oudergesprekken komen eraan.

Ik zie mijn dochters naam, met een keurig in juffenhandschrift geschreven B, onder het plusgroepje rekenen en ik herinner mij het interview dat, toen nog Prins Willem Alexander, nog niet zo lang geleden gaf.
Op de vraag: "Hoe moeten wij U gaan noemen: Willem 4?", weten we allemaal het antwoord wat hij toen gaf. Daar kon ik toen nog kostelijk om lachen...(Of was dat om de persiflages die daarop volgden?)
Wat ik wil zeggen is dat hij wel iets belangrijks zei: "Ik ben geen nummer." Misschien niet de juiste vergelijking maar hetzelfde gevoel kwam bij mij op bij het zien van dat lijstje vol met A-tjes en B-tjes, om het niet te hebben over de extra aandacht groepjes; ook weer onderverdeeld.

In hoeverre zijn mijn kinderen een letter uit het alfabet of een puntje op het lijntje van de statistieken.

Misschien ligt het aan mij en vind ik andere dingen belangrijker, had ik graag achter haar naam gelezen hoe lief en behulpzaam. Hoe duidelijk ze weet wat ze wil en dat ze met plezier aan de slag gaat aan een werkje wat ze misschien niet altijd even leuk vind. Dat ze niet altijd luistert en dat ze af en toe haar eigen plan trekt. Dat ze goed aangeeft als ze nog wat meer tijd nodig heeft. Dat ze kletst en het gezellig met haar klasgenootjes heeft... Nou ja in ieder geval geen letter uit het alfabet.

"Die moet haar eigen Utopia starten", hoor ik je al denken, "dat krijg je toch te horen tijdens een oudergesprek."  Ik weet natuurlijk best dat ze op de één of andere manier moeten kijken in hoeverre de stof wordt opgepikt om gericht onderwijs te kunnen geven. Dat wat ze passend onderwijs noemen in hoeverre is dat passend naar de kinderen toe die het onderwijs moeten volgen? Ik maak me zorgen....Zorgen over waar het onderwijs naartoe gaat. Als jij mijn zorgen weg kunt nemen en mij kunt zeggen dat het niet zo is...Graag!

Spiegelbeeld vertel eens even....

Onze ogen - waar we aandacht voor hebben - zijn de spiegel van de werkelijkheid. Maar is wat we zien nog wel helder of is het zicht wat troebel door de dingen die je hebt meegemaakt? Kijk en kijk nog eens opnieuw. Zie, herzie. Zonder verwachting, zonder oordeel. Hoe mag je het nu zien en ontvangen?

Het heeft ook effect op hoe jij jezelf mag bekijken in de spiegel en hoe jij in anderen een spiegel mag zien. Kun je het helder beoordelen? Kun jij lief voor jezelf zijn, je in de spiegel aankijken en jezelf ook echt zien? Zonder weer dat oordeel en die verwachtingen. Die eisen die je jezelf oplegt. Lief zijn voor jezelf mag. Kijk ook in de spiegel van een ander. Wat krijg je terug? Wat zegt jou dat? Observeer van een afstandje en kijk wat het bij je doet. Ervaar eerst voordat je reageert.

 Zo raak ik vandaag in gesprek met een moeder van school en ben ik me er nog meer van bewust hoe zeer we reageren op de buitenkant en ons zicht erg vertroebelt is geraakt door allerlei factoren van buitenaf waar we aan moeten voldoen. Er is geen tijd meer om echt te investeren in iemands binnenkant. Aan de buitenkant moet alles kloppen. Als we maar precies reageren zoals er van ons verwacht wordt. Kloppend met het plaatje in ons hoofd. Kloppend met het beeld wat geaccepteerd wordt door de maatschappij. Hoe jammer is het dat we al die bijzondere talenten over het hoofd zien. De talenten die, meer benut, en meer de ruimte zouden krijgen, onze wereld een stuk mooier zouden maken.