Veerkracht!

Triple P: Positief Pedagogisch Programma.

Bij het horen van de woorden pedagogisch en programma krommen mijn tenen. Maar aangekomen op tijdstip van aanvang lezing besluit ik mijn vooroordelen, tesamen met mijn jas, op te hangen aan de kapstok. Een handjevol ouders,van vooral kindjes onder de 4 jaar oud, zijn samen gekomen om te luisteren wat de voordelen kunnen zijn van positief opvoeden. Geen grote opkomst als je het mij vraagt maar wel ouders die terugkomen na het bijwonen van eerdere lezingen over Triple P. Zou dat iets zeggen over wat de avond eventueel kan bieden?

De lezing gaat over het opvoeden van veerkrachtige kinderen. Bij Triple P omschrijven ze dat als: 'Emotionele veerkracht is het vermogen van een persoon om uiteenlopende gevoelens en gevoelens van stress te kunnen hanteren en zichzelf staande te kunnen houden bij ingrijpende gebeurtenissen in een mensenleven. Veerkracht betekent het onderkennen, begrijpen en accepteren van eigen gevoelens en die vervolgens kunnen uiten op een manier die niet schadelijk is voor anderen.'

Maar hoe doe je dat dan? Ik zal een voorbeeld geven hoe de presentator (moeder van 3 wat oudere kinderen ergens in de 20 als ik het goed onthouden heb, jeugdverpleegkundige) antwoord gaf volgens de principes van Triple P, op de vraag van een ouder als haar kind van 8 een grote mond had tijdens de sportles en op de gang zetten echt geen zin heeft. 'Dan moet je haar op dat moment 'pakken' (zo zei ze het echt) met iets wat ze niet leuk vind.'

Gelijk afstraffen dat ongewenst gedrag. Want je kind mag zich zo absoluut niet gedragen. Als je het mij vraagt absoluut niet de manier. Ik dacht dat het de bedoeling was dat we het kind in zijn gevoel moeten erkennen. Daarna benoemen wat je ziet wat er aan de hand is (ja er zitten ook echt goede dingen aan het Triple P programma)! Er is steeds meer bekend door onderzoeken dat het straffen, gewoonweg negeren en ook belonen niet het gewenste effect heeft. Maar dan 'terugpakken' lijkt me dan niet gewenst gedrag van de ouder. Dat moet je dan ook gelijk de kop in drukken.  Een collega presentator, ook jeugdverpleegkundige, kwam met een tegenoffensief en stelde dat het misschien beter was om dan weg te lopen. Ik laat het aan jou over om hier zelf je mening over te vormen.

 "

Dan moet je haar op dat moment 'pakken' (zo zei ze het echt) met iets wat ze niet leuk vind.

Wat belangrijk is en wat het Triple P programma naar mijn mening wel goed doet en wat je ook kunt lezen in hun folder is dat je kind baat heeft bij positief stimuleren, zelf met oplossingen laat komen, je kind de ruimte geven in zijn gevoel en dat we zeker moeten praten over elk gevoel wat zich kan voordoen. En dat we ze vooral ook ons gevoel moeten laten zien en dat ook benoemen.
Maar daar stopt het ook mee als ze helaas reageren op het volgende probleem van een ouder in de zaal. Als ons kind een woedeaanval heeft bijvoorbeeld midden in de supermarkt of tijdens een wandeling in het park moeten we volgens de presentator en dus volgens de principes van Triple P, je kind op dat moment aanspreken op het gedrag en als dat niet het gewenste resultaat heeft zeg je dat je er thuis nog op terugkomt.
Dus dan komen we er op terug...Dan kom we er op terug!!!! Ik kan me voorstellen dat dat met een ouder kind prima kan. Maar de leeftijd 2- is-nee en 3- ik-kan-alles-maken, kunnen we ons misschien nog allemaal herinneren.
Als je kind in de supermarkt bijvoorbeeld die woedeaanval krijgt vinden we het kind zeuren, lastig. 'We hadden nog wel zo goed afgesproken wat de verwachtingen waren' en 'Het komt mij niet zo goed uit', is wat een ouder zei. Nou daar komen we dan thuis wel even op terug. Ik ben benieuwd welke peuter zich dan ineens keurig gaat gedragen. Wat denk jij?

We zijn geneigd als ouder om bijna altijd als zo'n situatie als een woedeaanval zich voordoet, vanuit ons eigen gevoel te reageren. Wij ervaren dat gedrag als ontzettend vervelend en het moet zo snel mogelijk weg. En wat ik dan mis bij Triple P is dat ze dan zeggen: 'Pak dan gewoon even je momentje. Haal adem! En ga het gewoon aan samen met je kind.'  Neem even de tijd, geloof me je krijgt er tijd voor in de plaats terug als je kind gehoord wordt. Benoem wat je ziet en erken het kind in zijn gevoel. Even met aandacht bij je kind zijn gevoel. Als we bezig zijn enkel en alleen om het gedrag van dat moment weg te willen hebben maar niet het kind erkent in zijn gevoel (om wat voor reden dan ook), zal het gedrag van dat moment waarschijnlijk alleen nog maar erger worden. Voor jouw kind is er op dat moment echt een gegronde reden om zich op die manier te gedragen. En je hebt geen boos kind. Je hebt een lief kind wat even boos doet op dat moment.

Triple P, nee en ja. Op veel punten die Triple P benoemt zijn, bewezen door vele onderzoeken, allang achterhaalt. Maar om positief af te sluiten zijn er er ook veel punten te benoemen die waardevol zijn bij de opvoeding;  tijd en aandacht hebben voor je kind bijvoorbeeld.  Pik er uit wat voor jou een bijdrage kan leveren bij de opvoeding van je kind dan kan Triple P nog best iets toevoegen.