maandag 30 december 2013
Struikelen! Het woord van 2013!
Laatste blog van dit jaar met het voornemen om het vaker te gaan doen. En zo heb ik nog wel meer onuitgesproken voornemens. Ach en dan laat ik het idee van voornemens ook maar meteen weer los. Want wat nu als je het niet nakomt?. Nou niks aan de hand. Morgen is er weer een dag om het te proberen. Elke dag, elk moment hebben we de kans om nieuwe dingen te doen. Maar hoe vaak mag je proberen van jezelf. Zit daar een limiet op?
"Struikel maar lekker", roep ik een aandachtontvanger na. Ik heb haar net aandacht mogen schenken tijdens een inspirerend keukentafelgesprek. Samen banen we een weg door het oerwoud tussen hoofd en hart. Ze heeft het niet gemakkelijk maar wil het anders voor haarzelf en daarmee ook voor haar omgeving en van struikelen kun je leren. Moedig en met de juiste aandacht weten we wat door de dikke begroeiing heen te komen.
Met struikelen bedoel ik fouten maken. Niet jezelf daarna straffen en op de grond blijven liggen, maar opstaan en ervan leren. Struikelen, mijn woord van 2013, daar zit geen limiet op. Maak jij goede voornemens om vervolgens al snel te stoppen omdat ze niet haalbaar zijn? Of ga jij goed van start maar houd je het niet vol omdat er een limiet zit op het aantal keer struikelen?
Mijn wens aan jullie lezers is dan ook dat je maar lekker mag struikelen. Zodat je mag leren. Het leven is namelijk leren, elke dag weer opnieuw.
Op een aandachtig 2014 waar er geen limiet zit op struikelen (woord van 2014)!
vrijdag 15 november 2013
Wat kan er nou mis gaan bij het volgen van je droom!
Ik probeer het zo mindful, zen, hoe je het ook wil noemen, te benaderen. Het komt op mijn pad zoals het komt. Maar, zonder dat het mij beperkt in mijn dagelijkse bezigheden met aandacht, ben ik toch wel erg nieuwsgierig hoe ik meer mensen aandacht mag schenken.
Actief op fb, twitter, instagram, blog. (Misschien niet actief genoeg?)
Met een gratis website via webklik.nl (om de kosten ook gewoon lekker laag te houden) kom ik er niet. Het grote internetland is gevuld met de meest prachtige websites. En laat ik nou eerlijk zijn dat ik ook eerder ga voor de site met de mooie plaatjes. Gezocht: Een professionele uitstraling!! Dus......
Een nieuw logo: check
Visitekaartjes: check
Ansichtkaart: check
Website: check! Lancering 1 december! www.metaandacht.nu Yeah!
Maar wat kan ik nog meer doen om mensen te mogen ontvangen? Ik barst van overtollig aandacht Naast het vrijwilligerswerk wat ik doe, blijft er nog genoeg over. Ik organiseer een open aandachtswandeling. Iedereen mag komen. Helaas, ik mag niemand verwelkomen. Even ben ik mij bewust van de balende gedachten, want waarom lukt dit nou niet? Eerlijk, ik heb eigenlijk geen idee. ( ik deel even mijn gedachten met je na dit zinnetje: ik ben natuurlijk geen professional, weten mensen eigenlijk wel wat ik te bieden heb, is het wel duidelijk wat ik doe, is de stap te groot, durven ze niet, zijn ze bang dat hun verhaal wat ze vertellen naar buiten komt, hoe kan ik ze beter bereiken, moet ik succesverhalen zonder naam natuurlijk naar buiten brengen??????????)
IK HEB AANDACHT OM TE GEVEN!!!!!!
Als ik mensen zo tegenkom willen ze alles van Met Aandacht weten om na ons gesprek, hun weg met opgedane inspiratie, andere kijk en een brede glimlach te vervolgen. Op die momenten klopt mijn hart een beetje sneller. Aandacht geven, daar geniet ik van. Maar ik wil JOU ook aandacht schenken tijdens een aandachtswandeling, workshop of keukentafelgesprek.
Ik hang folders op, post berichten op fb en twitter en ik organiseer een inloopochtend. Welgeteld 1 persoon mag ik die ochtend aandacht schenken. Fijn, maar in mijn gedachten vraag ik me toch af waar jullie op dat moment mee bezig waren? Geen tijd, geen zin, das niets voor mij.....? Excuses voor het invullen, maar ja had het al gedaan. Probeer eerlijk te blijven aan mezelf en naar jullie toe.
Ik begrijp best als je echt niet kon, of dat je echt geen zin had of dat het echt niet iets voor je is. Maar voor die mensen die wel mijn twitter volgen, mijn berichtjes, blogs, feeds lezen en die eigenlijk wel wat aandacht willen....Kunnen jullie mij misschien vertellen hoe ik jullie kan bereiken?!
Ik hoop je natuurlijk snel te mogen ontmoeten en aandacht aan je te geven, tot die tijd wens ik je een mooie reis.
Oh ja.....heb je misschien zin en tijd donderdag 21 november. Ik organiseer opnieuw een inloopdag van 10.00 tot 15.00 uur...... Kom je een kijkje nemen? Ook al komt er maar 1 persoon. Dit is mijn droom. En wat kan er nu mis gaan bij het volgen van je droom!
Actief op fb, twitter, instagram, blog. (Misschien niet actief genoeg?)
Met een gratis website via webklik.nl (om de kosten ook gewoon lekker laag te houden) kom ik er niet. Het grote internetland is gevuld met de meest prachtige websites. En laat ik nou eerlijk zijn dat ik ook eerder ga voor de site met de mooie plaatjes. Gezocht: Een professionele uitstraling!! Dus......
Een nieuw logo: check
Visitekaartjes: check
Ansichtkaart: check
Website: check! Lancering 1 december! www.metaandacht.nu Yeah!
Maar wat kan ik nog meer doen om mensen te mogen ontvangen? Ik barst van overtollig aandacht Naast het vrijwilligerswerk wat ik doe, blijft er nog genoeg over. Ik organiseer een open aandachtswandeling. Iedereen mag komen. Helaas, ik mag niemand verwelkomen. Even ben ik mij bewust van de balende gedachten, want waarom lukt dit nou niet? Eerlijk, ik heb eigenlijk geen idee. ( ik deel even mijn gedachten met je na dit zinnetje: ik ben natuurlijk geen professional, weten mensen eigenlijk wel wat ik te bieden heb, is het wel duidelijk wat ik doe, is de stap te groot, durven ze niet, zijn ze bang dat hun verhaal wat ze vertellen naar buiten komt, hoe kan ik ze beter bereiken, moet ik succesverhalen zonder naam natuurlijk naar buiten brengen??????????)
IK HEB AANDACHT OM TE GEVEN!!!!!!
Als ik mensen zo tegenkom willen ze alles van Met Aandacht weten om na ons gesprek, hun weg met opgedane inspiratie, andere kijk en een brede glimlach te vervolgen. Op die momenten klopt mijn hart een beetje sneller. Aandacht geven, daar geniet ik van. Maar ik wil JOU ook aandacht schenken tijdens een aandachtswandeling, workshop of keukentafelgesprek.
Ik hang folders op, post berichten op fb en twitter en ik organiseer een inloopochtend. Welgeteld 1 persoon mag ik die ochtend aandacht schenken. Fijn, maar in mijn gedachten vraag ik me toch af waar jullie op dat moment mee bezig waren? Geen tijd, geen zin, das niets voor mij.....? Excuses voor het invullen, maar ja had het al gedaan. Probeer eerlijk te blijven aan mezelf en naar jullie toe.
Ik begrijp best als je echt niet kon, of dat je echt geen zin had of dat het echt niet iets voor je is. Maar voor die mensen die wel mijn twitter volgen, mijn berichtjes, blogs, feeds lezen en die eigenlijk wel wat aandacht willen....Kunnen jullie mij misschien vertellen hoe ik jullie kan bereiken?!
Ik hoop je natuurlijk snel te mogen ontmoeten en aandacht aan je te geven, tot die tijd wens ik je een mooie reis.
Oh ja.....heb je misschien zin en tijd donderdag 21 november. Ik organiseer opnieuw een inloopdag van 10.00 tot 15.00 uur...... Kom je een kijkje nemen? Ook al komt er maar 1 persoon. Dit is mijn droom. En wat kan er nu mis gaan bij het volgen van je droom!
maandag 19 augustus 2013
Ontmoetingen met aandacht!
Ik volg ze zelf ook die inspirerende blogs en facebookpagina's. Krijg via instagram een kijkje in het leven van iemand aan de andere kant van Nederland, door de foto's die ze plaatsen. En terwijl ik met een kop thee, samen met heel nederland aan de ontbijttafel kijk wat twitter te melden heeft, bekruipt me toch ook een gevoel dat het echte contact een beetje ontbreekt. Echt oprechte aandacht bestaat dat nog wel?
Het vluchtige contact door een vind ik leuk, duim omhoog voor een foto, favoriet of retweet. Vluchtige contacten bij school, praatje in de supermarkt, op het voetbalveld?
Zie je elkaar, dan gaat het van: 'Hoi, hoe gaat het met je?' 'Goed hoor, met jou?' 'Ook goed....nou dag hè.'
Ik ga liever voor een ander soort contact, puur en oprecht. Ontmoetingen in tijd met echte aandacht. Luisteren. Elkaar zien. Waar het verhaal van iemand anders belangrijk is. Een bijzonder contact kan ontstaan waarin energie overvloeit. Waar je liefde mag en kan voelen. Een inspirerend samenzijn waarbij je mag zijn. Gewoon. Mag laten zien wij jij bent!
Tijdens mijn wandelingen met aandacht mag ik mooie mensen ontmoeten. Samen zetten we stappen met aandacht. Aandacht voor onze binnenwereld, elkaar, en alles om ons heen. De natuur begeleid ons bij het zetten van elk stap op onze reis. Niet een vluchtig contact. Maar puur. Oprecht geïnteresseerd in elkaar.
We zijn allemaal op reis. Onderweg. Kijk niet alleen. Maar zie, voel en ervaar!
Heb mooie ontmoetingen met aandacht.
donderdag 15 augustus 2013
Kijk terug om vooruit te komen.
Soms heb je van die keerpunten in je leven dat je gaat nadenken over hoe verder.
Of het komt door verandering van baan, verhuizing, geboorte kind, je 30ste-40ste-50ste enz. verjaardag. Door een burn-out of ziekte.
Zo'n punt waarop je denkt, is dit het nou en wil ik zo nog eens 30 jaar verder. Je kijkt terug om vooruit te komen.
Al vanaf heel jong hebben we ons rollen en patronen eigen gemaakt waarvan we zeggen: "Ja, dat is wie ik ben". Maar wie is die ik dan? Weet je dat? Ik noem het de automatische piloot. De alles beslissende kapitein op het schip. Bestuurd door je gedachten (hoofd). Niet vanuit het gevoel (hart).
Als je vanuit die automatische piloot hetzelfde blijft reageren op alles en iedereen, gewoon omdat jij gewoon bent wie jij bent, verwacht dan niet dat de aankomende 30 jaar gezelliger,leuker, mooier, gelukkiger gaan worden.
Je kunt altijd de keuze maken om de automatische piloot te ontslaan. Dat mag je op elk moment besluiten om te doen. Verwacht niet dat het zonder slag op stoot zal gaan. Het doorbreken van vastgeroeste patronen en vervangen door een nieuwe manier van zijn, gaat niet als vanzelf. Maar gelukkig mag je elk moment weer opnieuw beginnen.
Kijk alleen terug om vooruit te komen. Ga je rollen en patronen eens bekijken als je in stilte bent met jezelf. Bekijk eens wie jij bent als je bij je ouders bent, welke rol je aanneemt als je op het voetbalveld bent, op je werk, in de kroeg, bij een vriend(in). Herhalen de patronen zich? Wat herken je? Wat werkt niet meer voor je en kun je achter je laten. Je besluit om het anders te gaan doen.
Tip: Maak een afspraak met jezelf. Noteer in je agenda dat je dan even stil gaat zitten met jezelf. Geen boek, geen tv. Even helemaal niks. De volgende oefening zou je dan kunnen doen. Een minuutje is al prima. Kijk maar wat goed voelt.
Oefening:
Merk je ademhaling op. Je hoeft hier niets aan te veranderen. Hoe je zit? Voel je hoe je voeten de grond raken, je rug tegen de leuning van de stoel? Wat merk je op? Wat komt er binnen via je zintuigen? Even aandacht voor jezelf. Gewoon zijn.
Komen er gedachten binnen dan is dat waarschijnlijk je automatische piloot die het niet eens is met zijn ontslag. Laat 'm maar. Daar heb je geen aandacht voor. Keer weer terug naar je ademhaling en herhaal dit.
Als je deze oefening vaker gaat doen, ga je waarschijnlijk die automatische piloot (je gedachten) vaker ontmoeten. Merk ze op en maak onderscheid tussen helpende gedachten en niet helpende gedachten. Je besluit om niet met al deze gedachten aan de slag te willen. Door ze te leren herkennen, weet je met welke je vooruit kan.
Probeer niet alles tegelijk te veranderen. Als je 10 hengeltjes in een vijver hebt hangen en je heb aan 5 hengels een vis kun je ze nooit tegelijk uit het water halen en vang je waarschijnlijk helemaal niks. Concentreer je op 1 hengel. Zeker weten dat je uiteindelijk die vis vangt.
Fijne dag (dat) vandaag!
donderdag 25 juli 2013
Aandachtspicknick
De aandachtspicknick was een kleine pelgrimstocht. Een tocht waarop je achterlaat wat niet meer bij je past, zoals Simone Ahwina beschrijft in het boek; "Ik ga op reis en laat achter." Een prachtig boek, mede geschreven door Jessica Menheere, waarin zij op weg gaat naar het centrum van haar hart. Zo liet ik bij de voorbereidingen en aanloop naar de aandachtspicknick ook weer wat dingen achter.
In de stilte van de avond borrelde het idee omhoog om een picknick te gaan plannen. Zomer, heerlijk weer, lekker eten.... Het idee van een picknick was al snel geboren. In een ongedwongen sfeer genieten van elkaars gezelschap en aandacht.
Ik heb ondertussen wel geleerd dat als ik op mijn kont blijf zitten er niks gebeurt. Niet de gemakkelijkste weg kiezen. De koe bij de hoorns pakken en nog meer van dat soort teksten gingn door mijn hoofd. Verwachtingen en oordelen achter me latend. Dus gelijk aan de slag. Datum plannen, gelijk maar 2. Folders gemaakt en verspreid. Facebook en twitter op de hoogte gebracht van mijn plannen. Tekeningetje gemaakt van het beeld wat ik in mijn hoofd had hoe het er ongeveer uit zou moeten zien.
'Heb je al aanmeldingen?' 'Heb je al aanmeldingen?' Naar de inhoud van de picknick werd niet echt gevraagd. Of wat ik er mee wilde of... Ik begrijp die vraag van de aanmeldingen wel, maar het aantal aanmeldingen was helemaal niet zo belangrijk voor mij, de aandachtspicknick ging sowieso door.
Het is de weg, mijn pelgrimstocht die ik bewandel en ik wil doorzetten. Luisteren naar mijn hart. De uitkomst is daarin minder belangrijk. Voor mij ging het namelijk niet zo zeer om de uitkomst. Begrijp me niet verkeerd, Ik schenk graag mijn aandacht aan zo veel mogelijk mensen. Maar waar het om ging was de weg er naartoe, de voorbereidingen. Daar ging het om. Die mensen waar ik aandacht aan zou mogen schenken waren minder belangrijk voor het slagen van de aandachtspicknick.
Ik heb hoofd, hart en handen in verbinding gebracht met elkaar. Het doel: gehoor geven aan het gevoel vanuit mijn zijn en dat tot uitvoer brengen. Het plannen van een aandachtspicknick.
Niet het doel om zoveel mogelijk mensen bij elkaar krijgen die ik aandacht mag schenken.
Tot op de avond ervoor had ik nog geen aanmeldingen. Het is zoals het is. 2 vriendinnen die ik vroeg vonden het gezellig om te komen picknicken met aandacht. Met een heerlijke met aandacht verzorgde lunch en een flesje heerlijk fris nat, gingen we in stilte op weg naar onze picknickplek. Een moment in tijd samen met elkaar op weg. Eenmaal aangekomen in het moment nu, tips en handvatten over een aandachtig leven. Met aandacht voor jezelf en elkaar. Wat aandacht zou moeten krijgen. Je omgeving. De aandachtspicknick was een feit.
Tot slot sprak ik nog een wens uit voor mijn reisgenoten. Dat ze de verdere reis mogen bewandelen met liefdevolle aandacht voor zichzelf en hun omgeving. Dat ze bewust aandacht kunnen hebben en aandacht kunnen geven aan de volledigheid van het moment nu.
Door deze aandachtspicknick heb ik mijn volledige zelf weer liefdevol omarmd.Dankbaar voor het moment in tijd dat ik door deze picknick een reisgenoot mocht zijn. Aandacht heb mogen schenken. Enkele stappen naast en met elkaar mogen zetten. Stappen op weg naar een liefdevol en aandachtig leven.
En nu......Ik vervolg mijn reis. Tot we elkaar weer zien.
P.s. Ik had de picknick natuurlijk ook nog via mijn blog kunnen promoten! Nou bij deze dan. Aankomende zondag 28 juli is er weer een picknick met aandacht. Meld je snel aan. Stuur een mailtje naar metaandacht@live.nl
In de stilte van de avond borrelde het idee omhoog om een picknick te gaan plannen. Zomer, heerlijk weer, lekker eten.... Het idee van een picknick was al snel geboren. In een ongedwongen sfeer genieten van elkaars gezelschap en aandacht.
Ik heb ondertussen wel geleerd dat als ik op mijn kont blijf zitten er niks gebeurt. Niet de gemakkelijkste weg kiezen. De koe bij de hoorns pakken en nog meer van dat soort teksten gingn door mijn hoofd. Verwachtingen en oordelen achter me latend. Dus gelijk aan de slag. Datum plannen, gelijk maar 2. Folders gemaakt en verspreid. Facebook en twitter op de hoogte gebracht van mijn plannen. Tekeningetje gemaakt van het beeld wat ik in mijn hoofd had hoe het er ongeveer uit zou moeten zien.
'Heb je al aanmeldingen?' 'Heb je al aanmeldingen?' Naar de inhoud van de picknick werd niet echt gevraagd. Of wat ik er mee wilde of... Ik begrijp die vraag van de aanmeldingen wel, maar het aantal aanmeldingen was helemaal niet zo belangrijk voor mij, de aandachtspicknick ging sowieso door.
Het is de weg, mijn pelgrimstocht die ik bewandel en ik wil doorzetten. Luisteren naar mijn hart. De uitkomst is daarin minder belangrijk. Voor mij ging het namelijk niet zo zeer om de uitkomst. Begrijp me niet verkeerd, Ik schenk graag mijn aandacht aan zo veel mogelijk mensen. Maar waar het om ging was de weg er naartoe, de voorbereidingen. Daar ging het om. Die mensen waar ik aandacht aan zou mogen schenken waren minder belangrijk voor het slagen van de aandachtspicknick.
Ik heb hoofd, hart en handen in verbinding gebracht met elkaar. Het doel: gehoor geven aan het gevoel vanuit mijn zijn en dat tot uitvoer brengen. Het plannen van een aandachtspicknick.
Niet het doel om zoveel mogelijk mensen bij elkaar krijgen die ik aandacht mag schenken.
Tot op de avond ervoor had ik nog geen aanmeldingen. Het is zoals het is. 2 vriendinnen die ik vroeg vonden het gezellig om te komen picknicken met aandacht. Met een heerlijke met aandacht verzorgde lunch en een flesje heerlijk fris nat, gingen we in stilte op weg naar onze picknickplek. Een moment in tijd samen met elkaar op weg. Eenmaal aangekomen in het moment nu, tips en handvatten over een aandachtig leven. Met aandacht voor jezelf en elkaar. Wat aandacht zou moeten krijgen. Je omgeving. De aandachtspicknick was een feit.
Tot slot sprak ik nog een wens uit voor mijn reisgenoten. Dat ze de verdere reis mogen bewandelen met liefdevolle aandacht voor zichzelf en hun omgeving. Dat ze bewust aandacht kunnen hebben en aandacht kunnen geven aan de volledigheid van het moment nu.
Door deze aandachtspicknick heb ik mijn volledige zelf weer liefdevol omarmd.Dankbaar voor het moment in tijd dat ik door deze picknick een reisgenoot mocht zijn. Aandacht heb mogen schenken. Enkele stappen naast en met elkaar mogen zetten. Stappen op weg naar een liefdevol en aandachtig leven.
En nu......Ik vervolg mijn reis. Tot we elkaar weer zien.
donderdag 4 juli 2013
Aandacht is vrijheid!
Op een vraag die @ardvooraandacht stelde via twitter antwoorde ik: 'Aandacht is Vrijheid.'
De vraag was: 'Wat is échte aandacht?' Ik hoefde niet na te denken en voelde meteen aan wat mijn antwoord zou zijn. Aandacht is voor mij vrijheid. Daarmee had ik zijn vraag beantwoord.
Tot ik de vraag kreeg van Ard om een bijdrage te leveren aan zijn aandachtproject. Daarvoor nodig
een foto van mezelf plus mijn antwoord op de vraag 'Wat is echte aandacht?'
Ik kom terug op mijn eerdere reactie op twitter (@metaandacht): 'Aandacht is vrijheid.' Hoe ga ik dit uitleggen? Kan ik het wel uitleggen? Moet ik het wel uitleggen. Voor mij is het alleszeggend maar vast niet voor iedereen meteen duidelijk.....Zegt de term essential speech je iets?? Ik ben bang voor het effect van meer woorden, minder zeggenskracht.
Ik schuif mijn niet helpende gedachten aan de kant. Er is geen goed of fout. Wat voel ik nu. Er is even ruimte en aandacht voor mijn ademhaling, mijn zijn. En ik schrijf: 'Echte aandacht is puur en oprecht, zonder oordeel. Open en mild. Aandacht voor jezelf en voor een ander'.
Voor mijn gevoel klopt het als je aandacht op die manier inzet, gebruikt, je eigen maakt;...échte aandacht. Zo mag ik het ervaren. Met puur en oprechte aandacht vanuit je diepste zijn. Voor je zijn. Vanuit je zijn, voor een ander.
Dan kan aandacht vrijheid zijn.
zondag 30 juni 2013
Opvoeden met aandacht!
Als je aandacht schenkt aan jezelf en je de kracht van aandacht mag ontdekken en voelen ga je over veel dagelijkse dingen anders nadenken. Dagelijkse dingen waar je normaal aan voorbij ging, krijgen de aandacht die ze altijd al zouden moeten hebben gehad. Waar andere dingen niet langer meer de aandacht krijgt wat het voorheen wel altijd kreeg.
Zo ben ik ook het opvoeden (nog op zoek naar een betere invulling van dit woord) van mijn kinderen anders gaan zien. En probeer ik nu ook met aandacht op te voeden.
Zo heb ik 2 geweldige kinderen. Zoonlief van bijna 9 en dochterlief van 5, die de nodige aandacht vragen. Op het moment dat ik de opvoeding met aandacht ging bekijken ging er een nieuwe wereld voor ons open. Wat aandacht nodig heeft krijgt het ook, wat geen aandacht nodig heeft krijg het niet. Ik zal het proberen uit te leggen.
De aandacht die kinderen (ook zoonlief en dochterlief) vragen, komt niet altijd op de gunstigste momenten. Lijkt het niet zo te zijn dat ze je altijd nodig hebben net als je ergens mee bezig bent?! Op zulke momenten is het heel gemakkelijk om niet op de juiste manier aandacht te geven aan je kind. Ben jij je bewust van waar je aandacht dan naar uit gaat? Krijgt het vervelende gedrag de aandacht? Of krijgt het kind de aandacht?
Laat ik het even verduidelijken met een voorbeeldje:
Na een lange dag werk, je kinderen opgehaald van het dagverblijf en eenmaal thuisgekomen sta je in de keuken het eten klaar te maken. Misschien ben je al wat moe. Je kind komt naar je toe en vraagt of je even kunt komen kijken (vraagt aandacht) omdat er iets is wat jij moet zien. Jij hebt daar geen tijd voor omdat je met het eten bezig bent en wijst hem de weg terug naar de tijdelijke oppas; de tv (wat zouden we toch doen zonder).
Je aandacht ligt nu bij het eten. Je moet wel verder als je dat eten nog een beetje op tijd op tafel hebben zodat de kinderen daarna nog in bad en op een schappelijk tijdstip in bed liggen. Je kind voelt zich niet gehoord en roept nogmaals of je alsjeblieft komt kijken. 'Daar heb ik nu geen tijd voor', roep jij vanuit de keuken. Na nog wat over en weer van zowel kind als ouder, heeft het communiceren met een gewone praatstem, plaats gemaakt voor geschreeuw. Je kind gedraagt zich niet meer zoals je van hem verwacht (rustig op de bank voor de tv terwijl jij het eten klaar maakt) en je geeft hem misschien wel straf door hem uit de kamer te halen, op de trap te zetten etc. Het vervelende gedrag waar ik het eerder over had krijgt dus alle aandacht.
Wat had dan de aandacht moeten krijgen? Misschien weet je het al. Waar je in eerste instante tijd dacht te winnen heeft het je alleen maar tijd gekost. Had je meteen de aandacht geschonken aan je kind, dan had je dat misschien een minuutje van je tijd gekost...Nou ja gekost.....die oprechte aandacht voor je kind op dat moment kost je geen tijd. Het is kostbare tijd waar je veel voor terugkrijgt.
Misschien denk je niet dat het zo werkt, of denk je dat je kind dat maar moet leren dat hij of zij niet altijd de aandacht kan krijgen. Kies die momenten wijs en met aandacht maar neem de tijd om het aan je kind te verduidelijken.
Welke keuze maak jij de volgende keer als je kind de aandacht vraagt op een moment dat je de aardappelen aan het schillen bent...? Ben je bewust van de kracht van aandacht.
Naast het geven van de flow workshops en de aandachtswandelingen heb ik ook de wens om workshops/informatieavonden te gaan geven over opvoeden met aandacht. De verhalen over opvoeden met aandacht op dit blog is mede een stap in die richting. Als je interesse hebt in een workshop of informatieavond met aandacht dan hoor ik het graag van je. Mail naar metaandacht@live.nl
Nu zie ik het ook!
En dan ben ik weer druk bezig om alles in mijn huis opnieuw een kleine metamorfose te geven en ben al weer op weg naar de winkel om andere spulletjes te halen om het gezellig(er) te maken!
Ik sta even stil. Trap op de rem. Ik herken een oud patroon.
Ik kan me nog de tijd herinneren dat ik altijd bezig was om het mooier, beter, meer, anders, fijner, gelukkiger te hebben of te krijgen. Het kopen van spullen voor mijn huis is maar een klein simpel voorbeeld.
Ik keek niet om me heen naar alles wat ik nu had. Alles wat bijvoorbeeld de natuur mij zo maar in mijn schoot worp. Ik zag het niet. Datgene wat nu al mooi, fijn en goed was. Ik zocht het geluk in al het andere wat ik (nog) niet had, in materiele zaken, buiten mezelf. (Toen dacht ik nog dat ik daar gelukkig(er) van zou worden). Gelukkig werd ik niet, eerder verdrietiger.
Ik luisterde naar de gedachten, die in mijn hoofd oppopte als popcorn in de magnetron. Ik ging aan de slag met de gedachten die mij vertelden dat het belangrijk was om een mooi huis, mooie spullen en een mooie auto te hebben. In mijn hart vond ik dat niet belangrijk maar mijn hoofd dacht daar anders over. Vond ik het belangrijk wat een ander vond? Was het dat misschien? Of dacht ik écht dat ik daar gelukkig van zou worden?
Het waren mijn gedachten die bepaalde dat ik niet kon genieten van de dingen die ik al had en was ik altijd bezig met hoe kan dit beter, gezelliger, mooier, fijner, leuker. Dus gelukkiger??
Ik ging op zoek. Op zoek naar beter, mooier en leuker. Zo ging ik voorbij aan alles wat al goed was.
Na de rem, nu weer voorzichtig een voet op het gaspedaal. Ik kijk naar wat ik heb, verzameld door de jaren heen, en vind zowaar achterin de kast een schatje van een knutselkat van mijn zoon. Had ik het eerder misschien niet de aandacht geschonken die het verdiende, merk ik bij het weerzien een glimlach op mijn gezicht. Mijn ogen zijn geopend voor de schoonheid van alles om mij heen. Ik ben me er van bewust dat naast het kijken ik het ook echt zie. Ik heb al genoeg spullen om het gezellig te maken. Ik hoef niets te veranderen. Kijkend naar dat knutselkatje zie ik dat het perfect is.
maandag 17 juni 2013
Geluk is als een bus!
Geluk is al een bus waarvan jij de bestuurder bent. Jij hebt het stuur in handen. Niemand anders is verantwoordelijk voor het besturen van die bus.
Tijdens je reis in die bus kun je te maken krijgen met onverharde hobbelige wegen, zandpaden, omleidingen, doodlopende straten, rood licht en zelfs een klapband. De reis verloopt niet zoals verwacht. Je hebt de gedachten, dat niet jij, maar iemand anders de bestuurder van de bus is.
De bagage die je met je mee moet dragen weegt zwaar.
Als bestuurder van de bus heb jij de keus hoe jij de reis verder maakt. Je hebt misschien altijd te hard gereden, te weinig op de rem getrapt. Kijk je nog wel voldoende in je spiegels? Je bent verleerd hoe dat ook alweer moet.
Ben je ervan bewust dat die bus staat voor vrijheid. En jij bestuurdt die bus. Dus jij bent vrijheid. Dat rode licht is niet langer meer een belemmering op de vooruitgang tijdens je reis. Het is je rem. Je krijg tijd om te genieten en bewust alles om je heen te mogen ervaren. Je mag de stilte ervaren. De stilte waarin je zoveel meer te horen kunt krijgen dan in al het lawaai daarvoor of erna.
Je kunt weer opnieuw leren genieten van de reis. Ook tijdens en na een hobbelige weg. Die keuzevrijheid heb je nu. Nu.
Je kijkt in je spiegels. Je hebt controle over het stuur en de controle over je voet op het gaspedaal en de rem. De reis is heerlijk. Geniet. Dat is geluk. Dat is vrijheid.
Misschien heb jij op een gegeven moment tijdens je reis een reisgenoot nodig. Een reisgenoot die je kan helpen met het uitzoeken van je bagage. Wat je nog wel mee wilt nemen. En wat je wil achterlaten. Je wil weer genieten van de reis maar weet niet hoe. laat mij je reisgenoot zijn kijk op http://metaandacht.webklik.nl/page/de-weg-naar-geluk-
\
maandag 13 mei 2013
Vastgeroest!
Je hebt bewust de stap gezet om nu voor jezelf te gaan zorgen. Maar hoe doe je dat dan?
Je bent nu een nieuwe weg ingeslagen maar alles blijft hetzelfde?
Voor jezelf zorgen kan hard werken zijn. Dat zorgen voor jezelf dat ben je namelijk niet gewend.
Zorgen die had je voor een ander misschien. Nu je dat voor jezelf gaat doen is het een hele andere manier van zijn. Dat doe je er niet even bij!
Ben jij je bijvoorbeeld bewust van de rollen die jij je aanneemt als je in gesprek bent met iemand, als je ergens voor het eerst naar binnen loopt, als je iets doet wat je misschien niet zo leuk vind om te doen, als je met je partner bent, met je kinderen, ouders, vrienden, familie etc. ? We nemen (on)bewust een rol/een houding aan. We hebben vooraf misschien al wel een beeld bedacht in ons hoofd hoe de ontmoeting zal zijn, het zal wel weer hetzelfde gaan als altijd? Wat is jouw rol, wat zijn je overtuigingen, wat zijn je patronen? Ben jij je bewust daarvan?
Maak jij steeds dezelfde fouten in het leven terwijl je je nog zo had voorgenomen het de volgende keer anders te gaan doen? Zit je vastgeroest in oude patronen en overtuigingen die zich maar herhalen en herhalen en die zich maar niet zo gemakkelijk laten veranderen?
Kun je dan misschien weer met kinderogen kijken toen er nog niets vast lag en je nog over de kleinste dingen kon verwonderen? Vragen stellen over hoe dit en waarom dat? Met open blik, zonder oordeel. Luister eens opnieuw naar een klok, alsof je het ding voor het eerst ziet. Wat zie je dan? Sluit dan nu de ogen en luister? Wat hoor je dan? Wat voel je dan?
Het gaat erom dat je overtuigingen en vaste patronen gaat doorbreken. Regen bijvoorbeeld noemen we slecht weer. Sinds wanneer en volgens wie? Volgens jou?
Tijdens mijn kindertijd bijvoorbeeld speelden we niet buiten in de regen. Je zou nat en verkouden kunnen worden! Het is te slecht weer om buiten te spelen. Deze overtuiging (als je het zo mag noemen) had ik net zo gemakkelijk over kunnen nemen en dat heb ik ook gedaan. Totdat ik ervoor koos om het niet mijn overtuiging te laten zijn. Ik vind regen namelijk geen slecht weer en mijn kinderen vinden het heerlijk om te stampen in de plassen!
Omdat je altijd iets op dezelfde manier doet en het in het verleden misschien goed voor je heeft uitgepakt, wil niet zeggen dat het nu nog voor je werkt. Doe jij de dingen die je doet omdat jij dat wil, of heb je die zo overgenomen. Zijn ze je aangeleerd? Patronen doorbreken is niet gemakkelijk. Probeer ze eerst te herkennen. Misschien zijn er wel regels/patronen die je simpelweg hebt overgenomen van je ouders omdat je niet beter weet. Omdat je niet verder hebt gekeken, geluisterd, gevoeld.
Welke rollen en/of patronen zou je willen doorbreken?
Welke overtuigingen zijn die van jou en welke andere wil je loslaten?
maandag 6 mei 2013
Zeg ja tegen jezelf!
Na het lezen van mijn vorige blog stel je jezelf nu vast de vraag: "Hoe moet ik een begin maken met voelen, hoe doe ik dat?'' (Mijn vorige blog niet gelezen dan kan dat alsnog hier http://www.metaandacht.blogspot.nl/2013/05/begin-maar-met-voelen.html)
Weet je waardoor het komt dat je nu je denken kiest voor je voelen?
Misschien ben je eerder gekwetst toen je vanuit je gevoel handelde? Heb je ervaringen waaruit blijkt dat het beter is om je aan te passen? Denk je dat je op deze manier beter geaccepteerd wordt?
Heb je je aangepast en laat jij je denken je gevoel gelijk knock-out slaan? Misschien besef je niet eens dat je vaker beslissingen maakt vanuit je denken dan je voelen. Omdat je het verschil niet opmerkt.
Soms lijkt het ook allemaal veel gemakkelijker. Ons denken verkiezen boven het gevoel. Als ik nou maar dat doe, dan is iedereen blij en dan is er geen gezeur. Iedereen blij. Behalve jij. Je denken zet je voelen aan de kant omdat je denkt dat dat een betere uitkomst geeft. Maar voor wie? Niet voor jou! Is er nog ruimte om gewoon JIJ (IK) te zijn. Wat voel je op dat moment of daarna, als je doet wat je denkt en niet wat je voelt...?
Wie ben jij? Stel je zelf de vraag: Wie ben ik! Ben ik nog wel authentiek aan mezelf op deze manier?
Om te beginnen met voelen is het belangrijk dat je Ja zegt tegen jezelf. Zeg geen ja tegen anderen als je dan nee zegt tegen jezelf. Voel de gedachten opkomen. Leer te herkennen of je voelt of denkt, wat helpende en niet helpende gedachten zijn door ze te benoemen. Spreek uit: Ik heb de gedachte dat......Ik voel dat.........
Zodra je je gedachten hardop uitspreekt kunnen ze in je hoofd niet groter worden (we hebben nog al de neiging om in ons hoofd aan de slag te gaan met onze niet helpende gedachten en voor dat je het weet is die mug echt een olifant geworden). Bepaal dan of ze voor jou een helpende gedachte is of niet. Misschien vind je het fijn om het op te schrijven. Door op papier gedachten (later) terug te lezen merk je soms beter op of het helpend is of niet. Doe dit ook met je gevoelens. Je bent je dan bewust van je gedachten en gevoelens en kunt hierin onderscheid maken zodat je later bewuster een keuze kunt maken naar welke van de 2 je wilt luisteren.
Als je jezelf niet los kunt maken van je gedachten kun je even een momentje voor jezelf nemen. Zoiets als een minuutje zou al genoeg kunnen zijn. Dit kan ook helpen als je ligt te piekeren voor het slapen gaan. Stop waar je mee bezig bent en ga even gemakkelijk zitten of liggen. Besef waar je bent. Laat alles even achter je waar je mee bezig was. Concentreer je op je ademhaling. Je hoeft er niets aan te veranderen. Gedachten die je voelt opkomen daar hoef je niets mee te doen. Je merkt ze gewoon op. Je hoeft er niet mee aan de slag. Wat kun je nog meer voelen in je lichaam? Wat merk je op? Hoe voel je je?
Neem je voor JA te zeggen tegen jezelf. Jij bent belangrijk!
woensdag 1 mei 2013
Begin maar met voelen.
Hoe goed beheers jij de kunst van het gewoon hoofd recht, schouder soepeltjes en gezicht in een lach, plooitjes zichtbaar rondom het oog, zeg maar standje gelukkig? Zo van...:"hoe gaat het met je?" "Oh, goed hoor, laatst nog zo gezellig gehad met vriendinnen en gisteren lekker wat gaan eten buiten de deur."
Maar zou je die vraag niet eerlijker hebben beantwoord als je......?
Wacht we gaan even in de herhaling; "Hoe gaat het met je?" Jij: "eerlijk...ik zit helemaal niet lekker in mijn vel. Ik weet niet waarom ik 's morgens toch weer mijn bed uit kom. Niets is leuk meer, ik geniet niet meer zoals voorheen. Is dit het nou, denk ik dan."
Pas als je besluit je niet meer te gaan verschuilen achter je vele maskers kun je voor jezelf gaan kiezen. De eerste stap is misschien wel het toegeven dat het masker dat je hebt aangetrokken als een slecht zittende broek (te strak, te kort, te lang), je helemaal niet meer past (nooit goed heeft gezeten).
Je bent je denken achterna gegaan en je bent gestopt met luisteren naar je hart.
Zit jouw broek lekker? Welke maskers zet jij op? Begin maar met voelen.
maandag 22 april 2013
Geluksmomenten
Geïnspireerd door een twitterbericht......Wat maakt je (mij) gelukkig?
Wat zijn die geluksmomenten waardoor we een kriebel voelen, van oor tot oor een lach niet kunnen bedwingen, een warm gevoel van binnen krijgen? Onszelf blij voelen en gelukkig? Dat we dat intense geluksmoment voelen in het diepste van ons zijn. Genieten van het moment. Aandacht hebben voor wat om ons heen is. Vaak gaan we voorbij aan die momenten gewoon omdat we het te druk hebben. De verdrietige en negatieve dingen die gebeuren in ons leven en dat van andere om ons heen krijgt gek genoeg meer aandacht. Verleg je focus. En geef datgene wat je gelukkig maakt meer aandacht.
De uitdaging was om een lijst te maken van 100 dingen die je gelukkig maken. Wat maakt mij gelukkig?!
Mijn
geluksmomenten…..
2.
Met blote voeten lopen
3.
Verrast worden door een knuffel van je kinderen
4.
Weerspiegeling van de bomen in het water
5.
Het zien van mijn schaduw omdat de zon schijnt
6.
Alle mooie gekleurde bladeren in de herfst.
7.
Lachende gezichten
8.
Fijn gesprek met vriendin
9.
Spontane avondwandeling in het park
10.
Brandende kaarsjes in huis
11.
Zomerpicknick
12.
Spelende kinderen
13.
Frisgewassen beddengoed
14.
Foto’s maken
15.
Biosavondje
16.
Fietsen met de hond
17.
De geur van mijn favoriete parfum
18.
Insmeren met bodylotion na het douchen
19.
In je eentje lezen in de bibliotheek
20.
Iemand anders inspireren
21.
Cadeautje kopen voor iemand anders
22.
Gekust worden in je nek door je man
23.
Massage krijgen
24.
Mijn zoon kriebelen
25.
Muziek luisteren
26.
Projectjes doen (zoals nu een koolwitjes project) met
mijn kinderen
27.
Heerlijk lang douchen
28.
Fluiten van vogels
29.
Het horen van de wind door de bomen
30.
Van de eerste sneeuw een sneeuwpop maken
31.
Als je geen winterjas meer aan hoeft
32.
De eerste zon
33.
Avondje helemaal niks
34.
Bezig zijn met snailmail
35.
Leuke post ontvangen
36.
Onverwachts cadeautje krijgen van iemand
37.
Geweldige kringloopvondst
38.
Spelletjes spelen
39.
Het lezen van inspirerende teksten en quotes
40.
Geïnspireerd raken door iemand anders
41.
De geur van verse bloemen
42.
Een kaartje sturen
43.
Het moment dat je je man weer ziet als hij uit
zijn werk komt
44.
Heerlijk uit eten
45.
Op een bankje in de zon
46.
Schommelen
47.
Bijzondere momenten ervaren
48.
Iets nieuws ontdekken van jezelf
49.
Als sproetjes weer duidelijk zichtbaar worden
50.
Nieuwe schoenen kopen
51.
chocolade
52.
Iets durven waar je eerst de moed niet voor had
53.
Een blog bijhouden
54.
Een cursus volgen
55.
Een: je bod is geaccepteerd op marktplaats
56.
Als mijn haren goed zitten
57.
De lekkere soep van mijn moeder
58.
Warme wollen wintertrui
59.
Bloesem
60.
Een fladderende vlinder
61.
De geur van gemalen koffie
62.
In een koud bed lekker dicht tegen elkaar aan
liggen
63.
Wapperende gordijnen
64.
Een pyjama dag
65.
Het zien van de regenboog
66.
Een mooi gedicht
67.
Een lief sms bericht
68.
De warmte van de zon voelen op je gezicht
69.
Het horen tikken van de regendruppels op je
paraplu
70.
Het geluid van lachende kinderen
71.
Een sneeuwwit landschap
72.
Een heerlijke tonijnsalade
73.
Dagje sauna
74.
Reacties op fbpagina
75. Geven van Flow-workshops
75. Geven van Flow-workshops
76.
Mediteren
77.
Delen van ervaring met anderen
78.
Abrikozenflap eten
79.
Ontspannen met mijn favoriete tijdschrift op de
bank
80.
Oude foto’s bekijken
81.
Lang natafelen
82.
Uitslapen
83.
Achterdeuren open
84.
Kijken naar de stroming van een rivier
85.
Een boek achterlaten voor iemand anders om te
vinden
86.
Struinen op een rommelmarkt
87.
Als je kind zegt dat je de liefste, de leukste
mama bent die hij zich maar kon wensen
88.
Was dat buiten hangt te drogen
89.
Als je ziet dat het iemand anders goed gaat
90.
Geschminkte kinderen
91.
Genieten van de zonsondergang
92.
De geur van pas gemaaid gras
93.
Paddenstoelen ontdekken in de herfst
94.
Yoga
95.
Een momentje voor mezelf
96.
Schrijven
97.
Afkoelen in het water op een hete zomerdag
98.
Shoppen
99.
Knutselen met de kinderen
100. Een kus
101.
Als je kind rennend op je af komt met open armen
102. Slingers op je verjaardag
103.
Een bemoedigend woord voor iemand anders hebben
104.
Eindelijk die vervelende mug hebben gevangen
105. Nog lang in de zomer buiten zitten
106. De eerste bbq van het jaar
107. Een bad vol schuim
108. Het volgen van je hart
109. Het luisteren naar je gevoel
110. Schommelen
111. Flow posters
112. Omdenken
113. Positieve mensen
zaterdag 13 april 2013
Een groot risico!
Op dit moment ben ik druk bezig met het voorbereiden van de flow workshop. Terwijl ik hiermee bezig ben, voel ik het bloed sneller stromen door mijn aderen. Ik voel dat ik leef. Ik krijg er een enorme energie van. Ik zit in een geweldige flow. Een glimlach kan ik niet onderdrukken als deze woorden het papier vinden. Ik voel het geluk. Het geluk wat mij nu ten deel valt nu ik mijn passie, mijn hart volg. Ik blijf niet meer in knop, ik ga groeien en bloeien. En ik voel me gelukkig.
Tijdens mijn reis opzoek naar mezelf..... 'Wie ben ik?' Was ik er al die tijd gewoon. Ik ben nooit van mijn zijde geweken. Ik was er al die tijd, gewoon onder mijn neus. Ik wilde alleen niet gevonden worden misschien? Te moeilijk om mijn hart te openen en er naar te luisteren? Te bang misschien om gekwetst te worden? Maar nu is het duidelijk geworden dat mijn hart gekwetst werd, doordat ik niet zag wat haar talenten waren. Gelukkig ben ik tot het inzicht gekomen om mijn hart weer te gaan gebruiken. Mijn hart klopt weer krachtig en wordt gevoed door energie om haar heen.
Zoals je een plant water moet geven zodat het kan uitgroeien tot een sterke plant die een mooie bloem kan dragen, zo ook moet je je hart voeden.
Dat voeden van mijn hart zal ik blijven doen zodat ik haar talenten dan ook weer ten volle kan benutten.
Elke dag weer opnieuw.
vrijdag 5 april 2013
On cloud nine!
De afgelopen 2 weken zijn de dagen, de uren, minuten en seconden niet zomaar aan mij voorbij gegaan. Niet zomaar voorbij, zoals een wolk in de lucht, die je even opvalt door een bijzondere vorm, je aandacht pakt, om dan snel te verdwijnen achter bomen, huizen, andere wolken. Niet weggegaan, zoals je nooit van jezelf en je gevoel weg kunt gaan. Alle gedachten, gevoelens, de kleinste veranderingen heb ik opgemerkt en was ik me bewust van een groei binnenin mij.
Door inspirerende ontmoetingen en gebeurtenissen ben ik gevoelens van mij verder gaan ontdekken. Gevoelens die ik al wel had maar nu ook kon gebruiken en om kon zetten van hart naar hoofd en handen. Ik moest in contact komen met dat gevoel. Wat ik heb geleerd is dat stil zitten werkt. En dat is wat ik deed.
Ik ging stil zitten in en met dat gevoel.
Het bracht me antwoorden.
Het inzicht was daar en ik kwam erachter dat ik graag mijn ervaring wil delen. Mensen blij maken. Ze weer in hun flow laten komen. Ik heb gehoor gegeven aan het gevoel en heb een start gemaakt om die passie die ik voelde invulling te geven.
Happy en in een lekker flow, voelt het alsof ik nu boven op een wolk zit. Een website is gemaakt. Spannend vind ik het. Tegelijkertijd is dit de weg die ik moet bewandelen en voelt het goed. En ik volg mijn gevoel want dat gaat nooit meer weg.
maandag 1 april 2013
DROOMTOUR!
Iedereen kent wel het spelletje: Ik ga op vakantie en ik neem mee…. Vooral hard nadenken om alle artikelen van je voorgangers niet te vergeten. Erg relaxed....NIET! Zo zit ik op een woensdagochtend klaar om op vakantie te gaan. Een heel bijzondere vakantie! Niet hard nadenken...zeker niets van dat. Samen met Sandra Brandt van o.a. Inspiratietour en gezondopvoeden.nu die mij hierin heeft begeleid en bijgestaan ga ik op DROOMTOUR.
Ik wil dolgraag aan iedereen die het maar wil horen vertellen wat de droomtour mij heeft gegeven, gebracht, laten zien en voelen. Ondanks dat ik weinig moeite heb met het verwoorden van mijn gevoel is het deze keer lastig over te brengen met woorden want dit is voelen van een heel ander kaliber. Ik ben dan ook op zoek naar woorden hoe ik kan omschrijven wat voor een ruimte, vrijheid en gevoel van geluk mij ten deel is gevallen door deze droomtour. Ik ga het toch een beetje proberen.
Ik heb opnieuw mijn ogen gekregen om te zien wat er om mij heen is en het geluk daarin te zien. Ik heb opnieuw mijn voeten gekregen om na elke stap weer gewoon een nieuwe stap te zetten. Ik heb opnieuw mijn handen gekregen om goed voor mezelf te zorgen maar daarna ook voor anderen. Ik heb mijn gedachten opnieuw gekregen om ze nu te gebruiken om mijn gevoel om te zetten naar plannen en ze uit te voeren. Ze herkennen voor wat ze zijn. Bovenal heb ik opnieuw leren voelen. Nog beter voelen. Moeten we iets willen begrijpen, moeten we iets willen zien moeten we iets leren? Ik voel het liever en de droomtour geeft je vleugels, neemt je mee en laat je datgene voelen.
Dit gedicht van Sylvia Monten: onthaasten-ontdekken- genieten, wat in de week na de droomtour voorbij kwam wil ik je tot slot nog meegeven. Het zegt voor mij zo'n beetje alles en mag van mij de titel DROOMTOUR hebben.
Ik heb even bij mezelf gezeten
Ik nam de tijd en keek me aan
Ik zie; er is geen twijfel meer,
Ik ben op mijn plek gaan staan
Van hier uit heb ik helder zicht
Mijn hart mijn pijn mijn streven
Hier zie ik wie ik ben en was
en zijn zal in dit leven
Dit punt geeft richting moed en kracht
Het uitzicht hier is warm en zacht
Met liefde in een woord verweven
Zicht op je ziel is leven.
Wil jij ook een droomtour beleven. Maak dan de keuze met je gevoel en kijk op de site van inspiratietour.nu
Abonneren op:
Posts (Atom)