Wie is verantwoordelijk?

Wie mag ik erop aanspreken? Vadertje tijd of Moeder Natuur misschien?

Het is half 1 en ik wil slapen maar het is de onophoudelijke aanwas van ideetjes, quotes en inspirerende teksten die me uit mijn slaap houdt. Inspiratie lijkt de gedachtenfabriek met twee vingers in de neus te bereiken en er rolt dan ook zonder enige moeite, een heleboel van-alles-wat-ik-net -hierboven-noemde, de lopende band af.

Het toetsenbord van mijn computer maakt dus overuren vandaag laat dat duidelijk zijn. De hele dag ben ik in een bepaalde modus waarbij ik mijn toetsaanslag van 120 per minuut met gemak haal en zelfs ver overstijg.

Hoe zit dat toch met inspiratie dat zomaar aan komt waaien?
Waar komt het vandaan? Zeker in deze hoeveelheid?

Direct bedenk ik me dat ik van het voelen (wat ik de hele dag dus al doe) nu langzaam naar boven ga en mijn hoofd het overneemt.

Het is mijn hoofd dat natuurlijk een antwoord wil hebben op deze vragen. Omdat het wil weten hoe het komt dat vandaag zoveel inspiratie mijn kant op komt. Om het dan daarna op een bepaalde manier vast te kunnen houden. Om altijd en overal toe te kunnen passen of zelfs waar en wanneer ik dat wil op zou kunnen roepen.

Hoe productief zou je wel niet kunnen zijn?!

Maar langzaam, zonder al te veel protest van het hoofd, krijgt het voelen weer wat meer ruimte. Want dat is toch ook het antwoord wat ik zonet al zelf gaf?!

Niet te veel denken.
Voel maar.
Dan zit het met die inspiratie wel goed.