Los van alles

In alles wat ik om mij heen zie, herken ik mezelf.
Verbonden met alles en iedereen om mij heen.

In de weerspiegeling van de bomen op het asfalt
als het weer eens heeft geregend.
In de buurvrouw tijdens het boodschappen doen,
in de klanken van een tsjilpende vogel onderweg
naar haar pasgeboren nest. In de wensen van over
de grens. Jouw pose voor de cameralens.

Verbonden met alles en iedereen om mij heen.
In de schaterlach van een kind in haar spel,
in de geuren van het pasgemaaide gras,
in de postbode bezig met zijn ronde,
in de zonnestralen op ons allemaal gericht.
Ik herken mezelf in de pennenstreken en de
lach op jouw gezicht.

Ik herken mezelf in de warmte van een omhelzing
en in de tranen van ontroering,
verbonden met alles en iedereen om mij heen.

Maar nu zou ik voor heel eventjes willen wegkruipen.
Wegkruipen op een veilig plekje waar niemand bij kan.

Los van alles,
want die
verbondenheid
ben ik voor even
kwijt.

Eventjes lijken we andere mensen!

Ik spreek met een vriendin af om wat te gaan drinken

om het nieuwe jaar te vieren, elkaar even vast te pakken, 

om het niet zomaar voorbij te laten gaan als met iets 

eenvoudigs en onpersoonlijks als de beste wensen wensen

via social media.

We laten weer een heel jaar achter ons met knallen die oorverdovend

en een beetje bangmakend ook. Die laatste dag van het jaar lijkt anders, voelt anders. 

Iedereen is op zijn tip top best gekleed, met een smile van hier tot Tokyo. 

We zoeken elkaar allemaal op. Gezellig bij elkaar komt het jaar in vogelvlucht voorbij.

Hebben we tijd voor elkaar! 

Eventjes lijken we andere mensen. 

Om klokslag 12 uur proosten we met elkaar op een nieuw jaar. 

Wat komt in werkelijkheid is niets anders dan een nieuwe dag.

Hopelijk een heleboel dagen.

Beetje krom eigenlijk dat we 1 dag zo uitbundig vieren.

1 dag van de 365 dagen in het jaar.

Zouden we het dit jaar misschien met z'n allen om kunnen gooien. 

Dat we elke dag vieren en op 31 december doen 

wat we anders elke andere dag doen.

We vullen dan die ene dag met alleen maar mopperen en zeuren. 

We gebruiken die dag om iemand uit te lachen en te beoordelen 

op zijn of haar looks. We hebben overal een mening over en gooien hem

zonder na te denken of het kwetsend is ongefilterd het internet op. 

We hebben het alleen maar over hoe slecht we het hebben en roddelen over anderen.

Die ene dag gebruiken we om over van alles en nog wat te klagen, 

we gooien het er allemaal uit zonder te luisteren naar het verhaal van een ander. 

Laten we zo die ene dag van het jaar invullen.

Laten we dan de rest van het jaar gezellig bij elkaar komen en de dag doornemen, 

of gewoon even opbellen en vragen hoe het gaat, hoe de dag is geweest.

Dat we kijken voorbij wat we denken zien. Dat we geen oordeel klaar hebben. 

Dat we voorrang geven aan ons hart.

We er voor elkaar  zijn en een hand uitsteken om te helpen, 

we niet wachten tot aan het einde van het jaar. 

We staan stil bij het gevoel van een ander en denken na

wat de impact van onze woorden is. 

We luisteren naar elkaar en hebben aandacht voor elkaar. 

We ..............Ik kan zo nog wel even door gaan.
Oh hoe heerlijk zou dat zijn.

Elke dag als oudjaarsdag! Elke dag een feestje!

Zou het ons lukken? Denk jij dat het jou lukt?

Ach noem het naïef, ik noem het liefde.