Voor mijn lieve zoon!

Lieve zoon,

Gisteren hadden wij, samen met papa, een fijn gesprekje met elkaar en ik zie een jongen tegenover mij die aankomende zaterdag zichzelf tiener mag noemen. Mijn moederhart voelt terug naar bijna 10 jaar geleden, terugvoelend naar de dag dat ik je voor het eerst mocht ontmoeten. Mijn eerstgeborene, mijn knappe kereltje. Wat was je mooi en klein. Helemaal perfect. Precies goed.

Net zoals nu.....

........De jongen die ik nu in de ogen mag kijken, 10 jaar later. Die ogen die dan terugstaren. De af en toe troebele , afdwalende blik, met vragende ogen die het niet begrijpen wat er allemaal om ze heen gebeurt, waar ze deel van uit maken, die het uit de weg willen gaan, het nog te spannend vinden.
Maar ook ogen die een duidelijke focus hebben. De krachtige, heldere, alles zien, doortastende blik, die het willen ontdekken en ontmoeten aangaan. Wat ligt er nog verborgen achter die spiegeltjes van het leven?

Als ik naar je kijk stroomt mijn hart over van de liefde die ik voor je heb. Jij bent liefde! Zoals we dat allemaal zijn. Mijn wens is dat je zo altijd naar de wereld mag kijken. Blijf vragen stellen, blijf ontdekken, blijf kijken en zien wat er is. Mijn wens is ook dat je de kracht die ik in jou zie, mag gaan ontdekken. Dat je aandacht hebt voor de kracht die aanwezig is en dat jij jezelf ook alle liefde geeft die ik en alle anderen om je heen van jou mogen ontvangen. Jij hebt zoveel te geven en dat is ook ontvangen. Maar zorg goed voor jezelf. Cijfer jezelf, je gevoelens niet weg. Jij mag er zijn. Heb vertrouwen. Volg je hart. Jij weet naar welk geluid je beter luisteren kan.

Ik zie jou.

Mijn lieve zoon, ik ben trots op je. Je maakt mooie stappen. En ik ben blij dat ik je mag begeleiden op je reis. Of is het anders om en begeleid jij mij op mijn reis? Wat maakt het ook uit. We doen het samen en ieder apart, maar wat heb ik toch al veel van je mogen leren, wat is het tot nu toe mooi geweest. Dankjewel daarvoor.

Ik hou van jou.

x Mama