Are you talking to me?

Deurknop in de hand. Van plan om de jongste naar school te brengen, zet de oudste -ziek thuis van school - zijn verhaal in. Nu weet ik dat zijn verhalen een goede inhoud, feitelijk kloppend en een duidelijke opbouw hebben met begin en einde en vaak erg interessant om naar te luisteren. Ze komen alleen op die momenten dat je ergens naar toe moet. En dat er gelijk een stemmetje in je hoofd: 'Hier is NU GEEN TIJD voor!'


In een paar tellen, zoonlief praat inmiddels gewoon door, bekijk ik wat de beste manier is om te reageren.
2 scenario's passeren mijn gedachten:

Zoon: 'Mam, ik wil nog even iets vertellen.'
Mama: 'Nee, dat kan nu niet want ik moet je zusje naar school brengen.'
Zoon: 'Maar mama ik moet je dit echt even vertellen.'
Mama: 'Nee, dat kan niet want ik moet echt nu je zusje naar school brengen.'
Zoon: 'Maar het is belangrijk.'
Mama: 'Ja, maar snap je nou niet dat ik je zusje nou echt naar school moet brengen anders komen we echt te laat.'
Zoon: 'Het duurt niet lang mama.'
Mama: 'Ik moet nu echt gaan, we zijn nou al bijna te laat. Je zusje MOET NU NAAR SCHOOL. Ik luister straks wel naar je als ik terug ben.

Hmmm.....Tsja. Ook het volgende scenario passeert mijn gedachten.

Zoon: 'Mam, ik wil je nog even iets vertellen.'
Mama: 'Kan het wachten totdat ik terug ben van school'
Zoon: 'Ja hoor mama is goed.'

Ik heb een geweldig gesprek met mijn zoon gehad. Met aandacht luisterde ik naar zijn prachtige verhaal.
U begrijpt het, ik koos voor het 2e scenario.


Note van zoonlief: De ouders die kiezen voor scenario 1 kunnen maar beter naar het verhaal luisteren!