zondag 30 juni 2013

Opvoeden met aandacht!


Als je aandacht schenkt aan jezelf en je de kracht van aandacht mag ontdekken en voelen ga je over veel dagelijkse dingen anders nadenken. Dagelijkse dingen waar je normaal aan voorbij ging, krijgen de aandacht die ze altijd al zouden moeten hebben gehad. Waar andere dingen niet langer meer de aandacht krijgt wat het voorheen wel altijd kreeg.

Zo ben ik ook het opvoeden (nog op zoek naar een betere invulling van dit woord) van mijn kinderen anders gaan zien. En probeer ik nu ook met aandacht op te voeden.

Zo heb ik 2 geweldige kinderen. Zoonlief van bijna 9 en dochterlief van 5, die de nodige aandacht vragen. Op het moment dat ik de opvoeding met aandacht ging bekijken ging er een nieuwe wereld voor ons open. Wat aandacht nodig heeft krijgt het ook, wat geen aandacht nodig heeft krijg het niet.  Ik zal het proberen uit te leggen.

De aandacht die kinderen (ook zoonlief en dochterlief) vragen, komt niet altijd op de gunstigste momenten. Lijkt het niet zo te zijn dat ze je altijd nodig hebben net als je ergens mee bezig bent?! Op zulke momenten is het heel gemakkelijk om niet op de juiste manier aandacht te geven aan je kind. Ben jij je bewust van waar je aandacht dan naar uit gaat?  Krijgt het vervelende gedrag de aandacht? Of krijgt het kind de aandacht?

Laat ik het even verduidelijken met een voorbeeldje:

Na een lange dag werk, je kinderen opgehaald van het dagverblijf en eenmaal thuisgekomen sta je in de keuken het eten klaar te maken. Misschien ben je al wat moe. Je kind komt naar je toe en vraagt of je even kunt komen kijken (vraagt aandacht) omdat er iets is wat jij moet zien. Jij hebt daar geen tijd voor omdat je met het eten bezig bent en wijst hem de weg terug naar de tijdelijke oppas; de tv (wat zouden we toch doen zonder).

Je aandacht ligt nu bij het eten. Je moet wel verder als je dat eten nog een beetje op tijd op tafel hebben zodat de kinderen daarna nog in bad en op een schappelijk tijdstip in bed liggen. Je kind voelt zich niet gehoord en roept nogmaals of je alsjeblieft komt kijken. 'Daar heb ik nu geen tijd voor', roep jij vanuit de keuken. Na nog wat over en weer van zowel kind als ouder, heeft het communiceren met een gewone praatstem, plaats gemaakt voor geschreeuw. Je kind gedraagt zich niet meer zoals je van hem verwacht (rustig op de bank voor de tv terwijl jij het eten klaar maakt) en je geeft hem misschien wel straf door hem uit de kamer te halen, op de trap te zetten etc. Het vervelende gedrag waar ik het eerder over had krijgt dus alle aandacht.

Wat had dan de aandacht moeten krijgen? Misschien weet je het al. Waar je in eerste instante tijd dacht te winnen heeft het je alleen maar tijd gekost. Had je meteen de aandacht geschonken aan je kind, dan had je dat misschien een minuutje van je tijd gekost...Nou ja gekost.....die oprechte aandacht voor je kind op dat moment kost je geen tijd. Het is kostbare tijd waar je veel voor terugkrijgt.
Misschien denk je niet dat het zo werkt, of denk je dat je kind dat maar moet leren dat hij of zij niet altijd de aandacht kan krijgen. Kies die momenten wijs en met aandacht maar neem de tijd om het aan je kind te verduidelijken.

Welke keuze maak jij de volgende keer als je kind de aandacht vraagt op een moment dat je de aardappelen aan het schillen bent...? Ben je bewust van de kracht van aandacht.




Naast het geven van de flow workshops en de aandachtswandelingen heb ik ook de wens om workshops/informatieavonden te gaan geven over opvoeden met aandacht. De verhalen over opvoeden met aandacht op dit blog is mede een stap in die richting. Als je interesse hebt in een workshop of informatieavond met aandacht dan hoor ik het graag van je. Mail naar metaandacht@live.nl



Nu zie ik het ook!


En dan ben ik weer druk bezig om alles in mijn huis opnieuw een kleine metamorfose te geven en ben al weer op weg naar de winkel om andere spulletjes te halen om het gezellig(er) te maken!

Ik sta even stil. Trap op de rem. Ik herken een oud patroon.

Ik kan me nog de tijd herinneren dat ik altijd bezig was om het mooier, beter, meer, anders, fijner, gelukkiger te hebben of te krijgen. Het kopen van spullen voor mijn huis is maar een klein simpel voorbeeld.

 Ik keek niet om me heen naar alles wat ik nu had. Alles wat bijvoorbeeld de natuur mij zo maar in mijn schoot worp. Ik zag het niet. Datgene wat nu al mooi, fijn en goed was. Ik zocht het geluk in al het andere wat ik (nog) niet had, in materiele zaken, buiten mezelf. (Toen dacht ik nog dat ik daar gelukkig(er) van zou worden). Gelukkig werd ik niet, eerder verdrietiger.

Ik luisterde naar de gedachten, die in mijn hoofd oppopte als popcorn in de magnetron. Ik ging aan de slag met de gedachten die mij vertelden dat het belangrijk was om een mooi huis, mooie spullen en een mooie auto te hebben. In mijn hart vond ik dat niet belangrijk maar mijn hoofd dacht daar anders over. Vond ik het belangrijk wat een ander vond? Was het dat misschien? Of dacht ik écht dat ik daar gelukkig van zou worden?

Het waren mijn gedachten die bepaalde dat ik niet kon genieten van de dingen die ik al had en was ik altijd bezig met hoe kan dit beter, gezelliger, mooier, fijner, leuker. Dus gelukkiger??
Ik ging op zoek. Op zoek naar beter, mooier en leuker. Zo ging ik voorbij aan alles wat al goed was.

Na de rem, nu weer voorzichtig een voet op het gaspedaal. Ik kijk naar wat ik heb, verzameld door de jaren heen, en vind zowaar achterin de kast een schatje van een knutselkat van mijn zoon. Had ik het eerder misschien niet de aandacht geschonken die het verdiende, merk ik bij het weerzien een glimlach op mijn gezicht. Mijn ogen zijn geopend voor de schoonheid van alles om mij heen. Ik ben me er van bewust dat naast het kijken ik het ook echt zie. Ik heb al genoeg spullen om het gezellig te maken. Ik hoef niets te veranderen. Kijkend naar dat knutselkatje zie ik dat het perfect is.





maandag 17 juni 2013

Geluk is als een bus!


Geluk is al een bus waarvan jij de bestuurder bent. Jij hebt het stuur in handen. Niemand anders is verantwoordelijk voor het besturen van die bus.

Tijdens je reis in die bus kun je te maken krijgen met onverharde hobbelige wegen, zandpaden, omleidingen, doodlopende straten, rood licht en zelfs een klapband. De reis verloopt niet zoals  verwacht.  Je hebt de gedachten, dat niet jij, maar iemand anders de bestuurder van de bus is.

De bagage die je met je mee moet dragen weegt zwaar.

Als bestuurder van de bus heb jij de keus hoe jij de reis verder maakt. Je hebt misschien altijd te hard gereden, te weinig op de rem getrapt. Kijk je nog wel voldoende in je spiegels? Je bent verleerd hoe dat ook alweer moet.

Ben je ervan bewust dat die bus staat voor vrijheid. En jij bestuurdt die bus. Dus jij bent vrijheid. Dat rode licht is niet langer meer een belemmering op de vooruitgang tijdens je reis. Het is je rem. Je krijg tijd om te genieten en bewust alles om je heen te mogen ervaren. Je mag de stilte ervaren.  De stilte waarin je zoveel meer te horen kunt krijgen dan in al het lawaai daarvoor of erna.
 Je kunt weer opnieuw leren genieten van de reis. Ook tijdens en na een hobbelige weg. Die keuzevrijheid heb je nu. Nu.
Je kijkt in je spiegels. Je hebt controle over het stuur en de controle over je voet op het gaspedaal en de rem. De reis is heerlijk. Geniet. Dat is geluk. Dat is vrijheid.

Misschien heb jij op een gegeven moment tijdens je reis een reisgenoot nodig. Een reisgenoot die je kan helpen met het uitzoeken van je bagage. Wat je nog wel mee wilt nemen. En wat je wil achterlaten. Je wil weer genieten van de reis maar weet niet hoe. laat mij je reisgenoot zijn kijk op http://metaandacht.webklik.nl/page/de-weg-naar-geluk-


\