Vanuit mijn ooghoeken zie ik nog net het zwart, het glimmende chroom, een vlaggetje met kruis voorop. Een stoet van auto's trekt zich aan mijn raam voorbij.
Ik tel 18 auto's. Dat is vast je familie. Je vrienden, je dierbaren. Vage kennissen die ook een kaart in de bus zagen vallen...de onbekende nieuwsgierige. In sommige maar 2, in weer een andere wel 5. Een volgepakte auto. Zijn ze verdrietig of blij, opgelucht dat het er bijna opzit? Voor een paar van hen een herinnering aan wellicht het 1e carpoolmomentje.
Ze komen uit de kerk hier om de hoek. Ook de begraafplaats ligt een paar honderd meter verderop. Ik kom er vaak langs als ik een wandelingetje maak, de rust even opzoek. Het is er erg rustig. De vogels, nergens anders mee bezig dan hun lied en het eten voor die dag, zitten als ik langs kom altijd op de lantaarnpaal en ik vraag me af waarom. Zijn de bomen niet meer goed genoeg? Is een lantaarnpaal the next best thing?
Maar jij bent nu op weg naar je laatste bestemming. En ik kan niet anders dan afvragen of je het leuk hebt gehad? Hoe was het leven? Heb je de dingen gedaan die je wilde? Ben je een beetje lief voor anderen geweest? Maar ook ben je lief voor jezelf geweest? Hoe was je jeugd? Ben je gevallen en weer opgestaan? Heb je genoten van de kleine dingen? Zijn je dromen uitgekomen? Heb je vrijheid mogen ervaren? Bovenal, heb je lief gehad?
Ik vang een glimps op van mijzelf in de spiegel. De dag voor gisteren mocht ik 36 kaarsjes uitblazen. Mijn oma die dag ervoor 85 en ik hoop maar zo dat ik die leeftijd mag halen. Maar mocht het nu onverhoopt tot een abrupt einde komen......
Ik heb het niet leuk maar geweldig gehad. In stevige, niet altijd even mooie kinderschoenen, de eerste voorzichtige stappen mogen zetten. In mijn tienerjaren de liefde van mijn leven tegen het lijf gelopen en nog steeds elke dag dankbaar voor de liefde die ik mag ontvangen. Dankbaar ook weer omdat wij samen de de liefde aan de aarde terug hebben mogen geven. Ik ben door diepe donkere dalen gegaan maar eruit geklommen en mocht tot mooie hoge hoogtes uitstijgen. Ik heb dingen gedaan die ik niet voor mogelijk hield. Alleen, maar ook vaak samen met anderen die het licht voorhielden toen ik het zelf nog niet wist te vinden. Ik heb het geluk gehad de kleine dingen te zien, mijn ogen te hebben mogen openen voor de schoonheid van alles en iedereen om mij heen. Maar bovenal heb ik mezelf liefgehad.
En ik geloof...ik voel...
Voor jou, voor mij.
Dit is geen einde, dit is pas het begin.
