Vastgeroest!

Je hebt bewust de stap gezet om nu voor jezelf te gaan zorgen. Maar hoe doe je dat dan?
Je bent nu een nieuwe weg ingeslagen maar alles blijft hetzelfde?

Voor jezelf zorgen kan hard werken zijn. Dat zorgen voor jezelf dat ben je namelijk niet gewend.
Zorgen die had je voor een ander misschien. Nu je dat voor jezelf gaat doen is het een hele andere manier van zijn. Dat doe je er niet even bij!

Ben jij je bijvoorbeeld bewust van de rollen die jij je aanneemt als je in gesprek bent met iemand, als je ergens voor het eerst naar binnen loopt, als je iets doet wat je misschien niet zo leuk vind om te doen, als je met je partner bent, met je kinderen, ouders, vrienden, familie etc. ? We nemen (on)bewust een rol/een houding aan. We hebben vooraf misschien al wel een beeld bedacht in ons hoofd hoe de ontmoeting zal zijn, het zal wel weer hetzelfde gaan als altijd?  Wat is jouw rol, wat zijn je overtuigingen, wat zijn je patronen? Ben jij je bewust daarvan?

Maak jij steeds dezelfde fouten in het leven terwijl je je nog zo had voorgenomen het de volgende keer anders te gaan doen? Zit je vastgeroest in oude patronen en overtuigingen die zich maar herhalen en herhalen en die zich maar niet zo gemakkelijk laten veranderen?

Kun je dan misschien weer met kinderogen kijken toen er nog niets vast lag en je nog over de kleinste dingen kon verwonderen? Vragen stellen over hoe dit en waarom dat? Met open blik, zonder oordeel. Luister eens opnieuw naar een klok, alsof je het ding voor het eerst ziet. Wat zie je dan? Sluit dan nu de ogen en luister? Wat hoor je dan? Wat voel je dan?

Het gaat erom dat je overtuigingen en vaste patronen gaat doorbreken. Regen bijvoorbeeld noemen we slecht weer. Sinds wanneer en volgens wie? Volgens jou?
Tijdens mijn kindertijd bijvoorbeeld speelden we niet buiten in de regen. Je zou nat en verkouden kunnen worden! Het is te slecht weer om buiten te spelen. Deze overtuiging (als je het zo mag noemen) had ik net zo gemakkelijk over kunnen nemen en dat heb ik ook gedaan. Totdat ik ervoor koos om het niet mijn overtuiging te laten zijn. Ik vind regen namelijk geen slecht weer en mijn kinderen vinden het heerlijk om te stampen in de plassen!


Omdat je altijd iets op dezelfde manier doet en het in het verleden misschien goed voor je heeft uitgepakt,  wil niet zeggen dat het nu nog voor je werkt.  Doe jij de dingen die je doet omdat jij dat wil, of heb je die zo overgenomen. Zijn ze je aangeleerd? Patronen doorbreken is niet gemakkelijk. Probeer ze eerst te herkennen. Misschien zijn er wel regels/patronen die je simpelweg hebt overgenomen van je ouders omdat je niet beter weet. Omdat je niet verder hebt gekeken, geluisterd, gevoeld.

Welke rollen en/of patronen zou je willen doorbreken?
Welke overtuigingen zijn die van jou en welke andere wil je loslaten?

Zeg ja tegen jezelf!

Na het lezen van mijn vorige blog stel je jezelf nu vast de vraag: "Hoe moet ik een begin maken met voelen, hoe doe ik dat?''  (Mijn vorige blog niet gelezen dan kan dat alsnog hier http://www.metaandacht.blogspot.nl/2013/05/begin-maar-met-voelen.html)

Weet je waardoor het komt dat je nu je denken kiest voor je voelen?
Misschien ben je eerder gekwetst toen je vanuit je gevoel handelde? Heb je ervaringen waaruit blijkt dat het beter is om je aan te passen? Denk je dat je op deze manier beter geaccepteerd wordt?
Heb je je aangepast en laat jij je denken je gevoel gelijk knock-out slaan? Misschien besef je niet eens dat je vaker beslissingen maakt vanuit je denken dan je voelen. Omdat je het verschil niet opmerkt.


Soms lijkt het ook allemaal veel gemakkelijker. Ons denken verkiezen boven het gevoel. Als ik nou maar dat doe, dan is iedereen blij en dan is er geen gezeur. Iedereen blij. Behalve jij. Je denken zet je voelen aan de kant omdat je denkt dat dat een betere uitkomst geeft. Maar voor wie? Niet voor jou! Is er nog ruimte om gewoon JIJ (IK) te zijn. Wat voel je op dat moment of daarna, als je doet wat je denkt en niet wat je voelt...?

 

Wie ben jij? Stel je zelf de vraag: Wie ben ik! Ben ik nog wel authentiek aan mezelf op deze manier?

Om te beginnen met voelen is het belangrijk dat je Ja zegt tegen jezelf. Zeg geen ja tegen anderen als je dan nee zegt tegen jezelf. Voel de gedachten opkomen. Leer te herkennen of je voelt of denkt, wat helpende en niet helpende gedachten zijn door ze te benoemen. Spreek uit: Ik heb de gedachte dat......Ik voel dat.........

Zodra je je gedachten hardop uitspreekt kunnen ze in je hoofd niet groter worden (we hebben nog al de neiging om in ons hoofd aan de slag te gaan met onze niet helpende gedachten en voor dat je het weet is die mug echt een olifant geworden). Bepaal dan of ze voor jou een helpende gedachte is of niet. Misschien vind je het fijn om het op te schrijven. Door op papier gedachten (later) terug te lezen merk je soms beter op of het helpend is of niet. Doe dit ook met je gevoelens. Je bent je dan bewust van je gedachten en gevoelens en kunt hierin onderscheid maken zodat je later bewuster een keuze kunt maken naar welke van de 2 je wilt luisteren.

Als je jezelf niet los kunt maken van je gedachten kun je even een momentje voor jezelf nemen. Zoiets als een minuutje zou al genoeg kunnen zijn. Dit kan ook helpen als je ligt te piekeren voor het slapen gaan. Stop waar je mee bezig bent en ga even gemakkelijk zitten of liggen. Besef waar je bent. Laat alles even achter je waar je mee bezig was. Concentreer je op je ademhaling. Je hoeft er niets aan te veranderen. Gedachten die je voelt opkomen daar hoef je niets mee te doen. Je merkt ze gewoon op. Je hoeft er niet mee aan de slag. Wat kun je nog meer voelen in je lichaam? Wat merk je op? Hoe voel je je?

Neem je voor JA te zeggen tegen jezelf. Jij bent belangrijk!

Begin maar met voelen.

Hoe goed beheers jij de kunst van het gewoon hoofd recht, schouder soepeltjes en gezicht in een lach, plooitjes zichtbaar rondom het oog, zeg maar standje gelukkig?  Zo van...:"hoe gaat het met je?" "Oh, goed hoor, laatst nog zo gezellig gehad met vriendinnen en gisteren lekker wat gaan eten buiten de deur."

Maar zou je die vraag niet eerlijker hebben beantwoord als je......?
Wacht we gaan even in de herhaling; "Hoe gaat het met je?" Jij: "eerlijk...ik zit helemaal niet lekker in mijn vel. Ik weet niet waarom ik 's morgens toch weer mijn bed uit kom. Niets is leuk meer, ik geniet niet meer zoals voorheen. Is dit het nou, denk ik dan."


Pas als je besluit je niet meer te gaan verschuilen achter je vele maskers kun je voor jezelf gaan kiezen. De eerste stap is misschien wel het toegeven dat het masker dat je hebt aangetrokken als een slecht zittende broek (te strak, te kort, te lang), je helemaal  niet meer past (nooit goed heeft gezeten).


Je bent je denken achterna gegaan en je bent gestopt met luisteren naar je hart.


Zit jouw broek lekker? Welke maskers zet jij op? Begin maar met voelen.